Çalışıyor olmaktan nefret ediyorum !

[Berra]

Öğlen saat 12'de eve gelmeme rağmen çalışıyor olmak hem bedenen hem de zihnen oldukça zorluyor beni. Çalişiğim yerde hic huzurlu ve mutlu degilim. Evet dışarıdan çok erken geldiğim söylenebilir ancak insanda ne hal kaliyor çocuğuyla oynayacak, ne de istek ! 13 aylık kızıma kimse kahvaltı yaptıramadığı icin gece iki kez uykusunda doyurup öyle çıkıyorum evden. Güya gece beslenmesini kesecektim ! Muhtaciyet deseniz apayrı bir konu. Bakan kişinin -ebeveynlerin- sürekli bıkkınlığını ifade edişindeki çaresizliğim, kızımla birlikte uyanamayışıma yanışım, ben bağlanma sağlamaya çalışırken ustaca üst üste dizmeye çalıştığım taşları ebeveynlerin tecrübe adını verdiği cahilce tavırlarıyla yıkışı, tüm bunların içinde bütüüüün gün aşırı iştahsız bir çocuğa yapacağım yemekleri ve yedeklerini düşünmek ve bunları yapmak için yardım istediğinde tekrar burnumdan gelmesi artık iyice yıpratmaya başladı sinirlerimi. İzne ayrılmak istiyorum ancak finansal anlamda baya zorlayacak gibi görünüyor. Çalışmayan, hatta izinde olan arkadaşlara soruyorum; dedikleri gibi çok mu pişman olurum acaba izne ayrıldığim taktirde, herkes çok sıkıldığindan, dışarısınin bir nefes oluşundan bahsediyor. Izne ayrildigim taktirde kaybedecegim miktar küçümsenecek bir rakam degil, borcumuz hayli yüklü. Kenara ayiridigim parami kullanacagim ayrildigim taktirde. e bir daha da kizimla bu denli vakit gecirme sansim olmayabilir de. Ömür boyu içimde de kalabilir. Önerilerinize açığım sevgili anneler bu hususta.

[Ayşemm]

Ben normalde calisiyorum 15 aydir cocugum icin ucretsiz izne ayrildim.o cocugunuzun ozlemini duydugunuz herseyi elhamdulillah yasiyorum.inanin tadi bambaska dunya,insanlar biraksalarda keske 4.5 yasina kadar anne bebek hic ayrilmasa.maddiyat inanin her halukarda yetmez.dogumdan once cift maas yine uc ucunaydi simdi tek maasiz yine ucucuna oluyor.ilk aylar biraz zor gelebilir ama zamanla onunla gecinmeyede alisiliyor.bak ne guzel kenara biriken paraniz varmis bence hic dusunmeyin cunku inanin degiyor.ac acikta derdi yok agliyor derdi yok.ilerde hersey olur.ama evladinin bu halleri olmaz zaten 2.3 yil sonrada onun kres okul derken o evden gidecek.ondan sonra evde olmanin bir anlami yok.ben maddi herseyi erteledim hayatimda hicte pisman olmadim daha.iki yasi geliyor ondan ayrilicam diye agliyorum daha.

[Nurudilara]

Öğlen saat 12'de eve gelmeme rağmen çalışıyor olmak hem bedenen hem de zihnen oldukça zorluyor beni. Çalişiğim yerde hic huzurlu ve mutlu degilim. Evet dışarıdan çok erken geldiğim söylenebilir ancak insanda ne hal kaliyor çocuğuyla oynayacak, ne de istek ! 13 aylık kızıma kimse kahvaltı yaptıramadığı icin gece iki kez uykusunda doyurup öyle çıkıyorum evden. Güya gece beslenmesini kesecektim ! Muhtaciyet deseniz apayrı bir konu. Bakan kişinin -ebeveynlerin- sürekli bıkkınlığını ifade edişindeki çaresizliğim, kızımla birlikte uyanamayışıma yanışım, ben bağlanma sağlamaya çalışırken ustaca üst üste dizmeye çalıştığım taşları ebeveynlerin tecrübe adını verdiği cahilce tavırlarıyla yıkışı, tüm bunların içinde bütüüüün gün aşırı iştahsız bir çocuğa yapacağım yemekleri ve yedeklerini düşünmek ve bunları yapmak için yardım istediğinde tekrar burnumdan gelmesi artık iyice yıpratmaya başladı sinirlerimi. İzne ayrılmak istiyorum ancak finansal anlamda baya zorlayacak gibi görünüyor. Çalışmayan, hatta izinde olan arkadaşlara soruyorum; dedikleri gibi çok mu pişman olurum acaba izne ayrıldığim taktirde, herkes çok sıkıldığindan, dışarısınin bir nefes oluşundan bahsediyor. Izne ayrildigim taktirde kaybedecegim miktar küçümsenecek bir rakam degil, borcumuz hayli yüklü. Kenara ayiridigim parami kullanacagim ayrildigim taktirde. e bir daha da kizimla bu denli vakit gecirme sansim olmayabilir de. Ömür boyu içimde de kalabilir. Önerilerinize açığım sevgili anneler bu hususta.

Merhabalar, kızım 16 aylık 8 buçuk ayına kadar ben baktım sonra bı yakınimiz baktı 2 ay ben ise basladim, sonra işten ayrıldım şuan ev hanimiyim yani bu süre içinde 2 ay kizima biyakınimiz baktı . Kızım daha çok küçükken onu bırakıp işe gideceğimi düşünüp aglardim ise başlayacağım sıralar Allahım nolur bı sebep ver çalışmak istemiyorum çocuğumu kimseye bırakmak istemiyorum diye yalvardım nerdeyse her gün o kadar zoruma gidiyordu, sizin gibi ek gidaya geçmek istemiyordu hic bişey yemiyordu aglasa niye olduğunu anlayabilir mı acaba bakan kişi diyordum hep elim yüreğimde ise gittim hep bı yetememezkik duygusu şükürler olsun Rabbim bi sebep verdi ve isten ayrıldım. Tabi yüklü borçlarımız vardı eşimde issiz kalmıştı ortada kaldık yani�� derken eşim bı iş buldu ben ev hanımı oldum şuan tek maaşla geçiniyoruz ve çalıştığım zamankinden hiç bı farkı yok o zaman da zor yetiyordu simdide . Ama fark su çocuğumu doya doya koklayarak koklaya kendi istediğimiz gibi büyütüyorum. Maddiyat önemli ama ihtiyaçlarını kisinca her türlü aynı oluyor. Heleki kenarda birikmiş paranız varmis , çocuğunuzu n bu zamanları bı daha geri gelmiycek ve size bu kadar ihtiyaç duymayacak. İnşallah sizin için hayirli olan bı tercih yaparsiniz

[sekerparem]

Bende erkek olmak istiyorum son zamanlarda
Sacma belki de ama dogru.butun yuku omuzlamak isyeri ev kendi ailen esinin ailesi arkadaslar derken yoruluyor insan.
Galiba suan hasta olmam buna daha cok etken.ayni anda esimde oglumda hastalaninca ayakta duran ben olmak zorunda kaldim.nazlanacak kimse olmayinca erkek olmak istedim.sadece ise git gel.ev temizligi yok yemek yok camasir bulasik yok.canin istedigi gibi davranmalar oh ne guzel.soyle ayaklarimi uzatsam kitabim elimde yemek hazir ev temiz cocugum yanimda hersey hazir oh mis
Basta ben olmak uzere hic bir anne hasta olmasin lutfen olursa da ayakta duracak gucu olsun.nazlanacagi yatip dinlenebilecegi birileri olsun lutfen.

[şima]

@Berra Bir anne için çalışmak zor olmalı çocuğundan ayrı Ev Anneligi yapın Bebeğinizin evinizin hizmetkâri olun.....

[Berra]

Öncelikle gecmiş olsun dileklerimi iletmek isterim sevgili şekerpare, umarim önemli degildir rahatsizliginiz. Degerli yorumlariniz icin teşekkür ediyorum sevgili meltem ve nurudilara. Sizin adiniza cok sevindim inanin. Herkes bana nasilsa oglen evde oluyorsun yazik günah diyip duruyor, insan şüpheye düsüyor haliyle, evet kizim uyandiktan 1-2 saat sonra evde oluyorum ama erkenden uyanip sicacik yatagimda bebegimi birakip gitmek hayata karsi anlamsiz bir sogukluk hissettiriyor. Calistigim yerde insanlar çok anlayissiz ve acimasiz. Velev ki bebegim hastalandi, inanin aciklamasini nasil yapacagimi dusunuyorum. Bir de özel bir kurum değil, öyle bir anlayissizlik, siz düsünün.. sonra da bu insanlar vermiyor senin parani diyorum, ama gecmiyor bu sogukluk. Izne ayrilan arkadaslarim hep, yine ayni saatte kahvalti yaptiklarini, ayrilmanin onlara can sikintisindan baska birsey katmadigini söylüyorlar. Sanirim iletisimle alakali problem.. aklimdaki en büyük soru işareti, kenarda duran bu parayi yillarca Allah korusun kötü günler ve hastalık ihtimaline karşi saklamiştim. Böyle bir ihtimal gerceklesirse bunca borcu öderken nasil kalkariz üstesinden, veya acil bir durum söz konusu olduğunda.. bizim evimiz zaten tek maaşla geçiniyor. Birimizinki borca gidiyor, hatta digerimizinkinin de bir kismi.. umarim yanliş anlamiyorsunuzdur emin olma ihtiyacimi. Bu tedarikli tavrim da kizim için, bir an evvel netleştirmem lazim durumu.

[Berra]

Umarim sorunsuzca dediginiz gibi olur sevgili şima

[Nalan Erdoğmuş]

Sevgili Berra Sorun çalışma süreniz degil, calistiginiz is yerinde huzursuz olusunuz yasam enerjinizi tüketiyor. Gune evladinizin uyanisi ile baslamak yerine onu birakip hazırlanıp gitmek birkac saat sonra donseniz bile gittiginiz ortamin her dakikasının size zulum gibi gelmesi sizi zaten fazlasiyla yoruyor ve yipratiyor belliki. Maddiyat bunun icinde en kolay alisilabilen kisim. Ama yavrunuz acisindan dusununce, uyandiginda sizi yaninda gormenin guven hissini kac milyon vererek alabilirsiniz erken cocukluk doneminde?? Imkanlariniz el veriyorsa, sadece bazi seylerden biraz fedakarlik etmek gerekiyorsa hic degilse ücretsiz izin hakkkinizi sinuna kadar kullansaniz keske, evet sizin icin bi daha geri gelmeyecek gunler, yavrunuzun en guzel zamanlarinda onu birakip gidiyorsunuz sicacik yataginda. Ama birde onun acisindan dusunun?? Buyudugunu ve bu tercihi herşeyiyle ona anlattiginizi varsayin? Sizce ne derdi?? Arkadaşların soylediklerine cok katiliyorum. Ilk evlendigimizde sadece esim calisyordu uc uca ay bitiyordu. Sonra bende calistim gene ayni. Sonra bi donem ikimizde isten ciktik borc harc gene ayni. Simdi ben evdeyim esim calisiyo. Ne kazaniyorsaniz standartlariniz ona gore oluyor. Ama eksilmiyor. Yine yiyeceğiniz 1 kalip peynir. Paraniz coksa bilmemne markasinin organik bilmemne sutunden olanini, paraniz azsa ekonomik olanindan eli yüzü duzgun olanini yiyorsunuz, paraniz coksa disarda yemek yediğinizde bi tik daha luks oluyo ve hesabi oderken iciniz cok acimiyo, paraniz azsa gene caniniz isteyince dışarda yiyorsunuz ama tek bi farkla iyi kotu ne yiyeceginizi onceden hesap edip cebinizdekine gore bir yere gidiyorsunuz agzinizin tadi yerindeyse hepsi güllük gulistanlik, ağzınizin tadi yoksa, altin tasta corba icseniz anlami yok..

[TubaZ.E]

Berra hanım,
Kızım 8 aylık Doğum öncesi sonrası tüm izinlerimi kullandım. Maddi açıdan zorlanmadık çok şükür ama epey masrafımız oldu. İlk çocuk ve herkes gibi biz de fazlasıyla özendik. Şu an da ücretsiz izindeyim. Annem kızımın bakımına çok yardımcı oluyor ama yine de ben herşeyiyle yanında olmak istiyorum. Ne yediği ne içtiği çok önemli benim için. Annem her ne kadar iyi baksa da onların yedirme alışkanlıkları çok farklı benim istediğim çok farklı. Şeker konusu mesela. Ben vermek istemesem de onlar inadına bi tadına baksın diye doğduğundan beri ısrar ediyorlar sağolsunlar...
O konu bir yana...
kızımın bugün dişini ilk ben farkettim. Daha önce baba derken de yanındaydım. Tüm kahkahalarında nerdeyse yanındayım. Onun yanında olmak kadar güzel bir duygu yok. Sıkılıyor muyum? Bazen patlayacak gibi oluyorum. Gözüm ne bebek görmek ne başka bir şey istiyor. Ama onunla bir yürüyüşe çıkınca ya da kendim bi şeyler yapınca rahatlıyor eski halime dönüyorum.
Kısacası eğer benim gibi yalnız kalmayı seven biriyseniz sıkıldığınız anlar olur. Normal. Ama bugün yaşadığım duygu hepsine bedel. Ve daha kızım yürüyecek konuşacak... mümkün olduğu kadar onunla olmak istiyorum. Annesine doyan bebek daha mutludur emin olabilirsiniz. Bu tercih meselesi siz kendinizi az çok bilirsiniz ona göre kalbinizin sesini dinleyin. Sevgiler...

[Ayşe Gençer]

Öğlen saat 12'de eve gelmeme rağmen çalışıyor olmak hem bedenen hem de zihnen oldukça zorluyor beni. Çalişiğim yerde hic huzurlu ve mutlu degilim. Evet dışarıdan çok erken geldiğim söylenebilir ancak insanda ne hal kaliyor çocuğuyla oynayacak, ne de istek ! 13 aylık kızıma kimse kahvaltı yaptıramadığı icin gece iki kez uykusunda doyurup öyle çıkıyorum evden. Güya gece beslenmesini kesecektim ! Muhtaciyet deseniz apayrı bir konu. Bakan kişinin -ebeveynlerin- sürekli bıkkınlığını ifade edişindeki çaresizliğim, kızımla birlikte uyanamayışıma yanışım, ben bağlanma sağlamaya çalışırken ustaca üst üste dizmeye çalıştığım taşları ebeveynlerin tecrübe adını verdiği cahilce tavırlarıyla yıkışı, tüm bunların içinde bütüüüün gün aşırı iştahsız bir çocuğa yapacağım yemekleri ve yedeklerini düşünmek ve bunları yapmak için yardım istediğinde tekrar burnumdan gelmesi artık iyice yıpratmaya başladı sinirlerimi. İzne ayrılmak istiyorum ancak finansal anlamda baya zorlayacak gibi görünüyor. Çalışmayan, hatta izinde olan arkadaşlara soruyorum; dedikleri gibi çok mu pişman olurum acaba izne ayrıldığim taktirde, herkes çok sıkıldığindan, dışarısınin bir nefes oluşundan bahsediyor. Izne ayrildigim taktirde kaybedecegim miktar küçümsenecek bir rakam degil, borcumuz hayli yüklü. Kenara ayiridigim parami kullanacagim ayrildigim taktirde. e bir daha da kizimla bu denli vakit gecirme sansim olmayabilir de. Ömür boyu içimde de kalabilir. Önerilerinize açığım sevgili anneler bu hususta.

Merhaba sevgili Berra,

Aslında bir uzman yardımı alsanız. Hepimiz zaman zaman sıkıntılar yaşıyor s dibe düşüyoruz. Bunları konuştuğumuz bir gün Adem Hocam demişti ki herkes dibe düşebilir. Bu çok normal hayatın akışı içinde. Önemli olan dipte ne kadar kaldığımızmış. Bu yüzden bu zor günlerinizde belki bir uzman desteği alsanız her şeyi daha kolay göğüsleyebilir ve atlatabilirsiniz ne dersiniz?
Aynı yakadasınız @Psk. Serpil Yeşilyurt hanım ile örneğin bir görüşme ayarlasanız size iyi gelebileceğini düşünüyorum.

Bir de eklemek istediğim bir radyo programında Adem Bey sıkıntılarını sıralayan bir hanıma şunu tavsiye etmişti. Sorunların hepsini birden çözemezsiniz. Sırayla çözün, problemleri öncelik sırasına koyun ve birini çözünce diğerine odaklanın. Hepsini aynı anda çözmeye çalışmak hem çok yıpratıcı hem çözüme ulaştırmayan bir yol oluyor.

Sevgilerimle