Pedagoji Okulu 6

[Neda]

Bu program harika gerçekten.Yeni dinleme fırsatım oldu ve çok beğendim.Arkadaşlarıma hemen tavsiye ettim.
Duygularla yüzleşme konusu beni çok etkiledi.Peki bunu nasıl yapabiliriz?Bu konuda çözüm ve öneriler nedir?Çocuklukta yaşadığımız duygularla nasıl yüzleşip iyileştireceğiz.İyileştirelimki yolumuza iyi devam edelim.Gerçekten hak verdim buna.
Birçoğumuz maalesef çocuk dostu bir ailede büyümedik.Evet öğrendiklerimizi uygulamaya çalışıyoruz ama çok zor oluyor.Anne olduktan sonra farkettim ki istemesemde annem gibi davranıyorum.Bir olay karşısında içimden gelen bir davranış var birde öğrendiklerim doğrultusunda uygulamam gereken bir davranış var.İlk tepkimi her zaman frenleyip doğru davranış sergilemem gerekiyor.Buda sürekli kendimi kontrol etmemle mümkün.Yani bir bakıma sürekli kendimle savaş halindeyim��
Kendimi değiştirmekle uğraşırken anneliğimin keyfini çıkaramıyorum

Birde Adem hocamız Kendi Kendine Terapi diye bir kitaptan bahsetmişti ne zaman çıkacak bilgisi olan var mı?

[Ayşe Gençer]

Bu program harika gerçekten.Yeni dinleme fırsatım oldu ve çok beğendim.Arkadaşlarıma hemen tavsiye ettim.
Duygularla yüzleşme konusu beni çok etkiledi.Peki bunu nasıl yapabiliriz?Bu konuda çözüm ve öneriler nedir?Çocuklukta yaşadığımız duygularla nasıl yüzleşip iyileştireceğiz.İyileştirelimki yolumuza iyi devam edelim.Gerçekten hak verdim buna.
Birçoğumuz maalesef çocuk dostu bir ailede büyümedik.Evet öğrendiklerimizi uygulamaya çalışıyoruz ama çok zor oluyor.Anne olduktan sonra farkettim ki istemesemde annem gibi davranıyorum.Bir olay karşısında içimden gelen bir davranış var birde öğrendiklerim doğrultusunda uygulamam gereken bir davranış var.İlk tepkimi her zaman frenleyip doğru davranış sergilemem gerekiyor.Buda sürekli kendimi kontrol etmemle mümkün.Yani bir bakıma sürekli kendimle savaş halindeyim��
Kendimi değiştirmekle uğraşırken anneliğimin keyfini çıkaramıyorum

Birde Adem hocamız Kendi Kendine Terapi diye bir kitaptan bahsetmişti ne zaman çıkacak bilgisi olan var mı?

Sevgili pelinneda merhaba,

Öncelikle mesajınız için teşekkür ederim.

Bahsettiğiniz konuyla ilgili Adem Güneş hocamız "Aile ile Bağlanma Aidiyet" isimli kitabında bir yol gösteriyor.
Şöyle söylüyor:

"Suçluluk hissi kişide yerleşmişse ilk yapması gereken farkındalık kazanmaktır. İnsanın duygularını anlayabilmesi, anlamlandırabilmesi oldukça elzemdir. Mesela okulda parasını kaybeden öğrenci, "Kim aldı?" dediğinde, çocuğun içinde garip bir suçluluk hissi uyanıyorsa kişi bu yaşadığı olumsuzluğu kendine kar görmelidir. Çünkü psikolojik problemlerin çözümü, sorunun oluştuğu anda kişinin hissettiği duyguyu anlamlandırabilmesine bağlıdır. Eğer o ana tutunursa, olayın derinine inme fırsatı elde eder.
Orası bir kapıdır. O an soğuk bir rüzgar esmiştir içeri. Hemen yönünü kapının olduğu tarafa çevirmelidir. Ne taraftan geliyor bu soğukluk? Hissettiği duyguyu babası-annesiyle yaşadığı kötü bir hatıra ile eşleştirmelidir ki, ilk çözümü kendi kendine bulabilsin.
Çünkü psikolojik problemlerin özünde eşleştirememek vardır. Suçluluk duygusu mevcuttur, ama kaynağını bilemez insan. Arada bir kablo kopuktur ve oradan içine sürekli bir şeyler sızar insanın. İşte bu sızıntının kaynağı bulunduğunda kişi rahatlar, kaygıları azalır, psikolojisi düzelir.
Üçüncü adımda, "arkadaşının parasını kaybettiği ve sorduğu an"la meşgul olmak yerine; dipte yatan, acı veren kaynağa yönelmek ve onu düşünmek gerekir. O anı içinde tekrar yaşayıp atlattıktan sonra suçluluk hissini orada bırakıp bugünle akılcı olarak bağlantılarını kesmelidir. Bunu sağlayacak cümleler ise şöyledir: "Onlar geçmişte yaşandı. Şu anla bağlantı kurmam mantıklı değil. Evet, küçükken bunları yaşadım, hissettim. Ama hepsi çok geride kaldı."
Ancak, kişinin rahatlayabilmesi için öncelikle geçmişinin ve o gün, o an yaşananların bugüne tesirini bulmalı; sonra da akılla bu ilişkiyi bizzat çözmelidir.
Geçmişe yoğunlaşmak yerine, "Şimdi ve burada olsaydı ne yapardım?" sorusunun cevabıyla da kişi kendini sakinleştirebilir. "Çocuktum, savunmasızdım, üstümde baskılar vardı. O yüzden suçluluk hissediyordum hep. Ama şimdi kocaman adam, kocaman bir kadınım. Şimdi ve burada böyle bir şey olsaydı ne yapardım? Bu parayı kim aldı? Sen mi aldın? diye sormuştu annem. Aynı soruyu 40 yaşındayken bana sorsa ne cevap verirdim? Veremedim. Çünkü o zaman çaresizdim. Aklım yetmiyordu bu cümleleri kurmaya. O veremediğim cevaplardan dolayı içimde haksız bir birikinti oluştu. Keşke o zaman bu cevapları vermiş olsaydım, şu anda kendimi daha iyi hissedebilirdim." cümleleri kişinin suçluluk hissinin tesirinden mümkün olduğunca uzak kalmasını sağlar.
İnan böyle davranmakla yüreğinde öbeklenmiş, birikinti halindeki bataklığa bir kanal açar; içeride düğümlenmiş ipi anlamlandırarak, ilişkilendirerek ve bugünle bağlantılar kurarak çözer. Aynı zamanda kişinin aidiyet kurmasını engelleyecek bir faktörü daha ortadan kaldırır.
"

Kitapta daha fazlası var ama bu kısa kısa yaptığım bir alıntı.

Çocuğuzun davranışları karşısında tepki göstermenizden bahsetmişsiniz.
Hocamızın yaptığı "Pedagoji Okulu 7 - Çocuklarda Öfke Kontrol Bozukluğu ve Çözüm Önerileri" isimli yayınını seyretmiş miydiniz acaba? Kendinizi iyi etmeniz konusunda size yardımcı olabilir diye düşünüyorum, biz yetişkinler bu konuda ne yapabiliriz ondan da bahsetti değerli hocamız.
Seyretmediyseniz Facebook ya da Youtube kanallarından bulup izlemenizi tavsiye ederim.

Ayrıca tepkilerimizi kontrol edebilmek için biraz da genişlemek gerekir, bunun için metronom kullanmanızı da öneririm.
Ben de kullandım metronomu genişlemek için. Esrarengiz bir şekilde işe yarıyor yavaşlamak konusunda.
"İki tik tak nasıl bu kadar etkili olabiliyor!" diye bir cümle kurduğumu bile hatırlıyorum.

Metronomu internetten temin edebileceğiniz gibi akıllı telefon ve tabletlere uygulama olarak da indirebilirsiniz.
En yavaş moduna getirip sessiz ve rahat bir yerde oturun lütfen.
Kendinizi i y i c e bırakın, sağ elinizi sol göğsünüzün altına götürün. İçinize derinleşmeye çalışın. Yavaş yavaş nefes alın verin.
Ağzınızdan alıp burnunuzdan verin.
Göğsünüzün altında elinizin içinde yumurtanın sarısı gibi hop hop atan benliğinize ulaşmaya, onu hissetmeye çalışın.
Bunu her gün sabah 06:00-09:00, akşam 21:00-24:00 saatleri arasında 15'er dakika olmak üzere yapın.
Yavaşlamak ve dinginleşmek konusunda gerçekten ne kadar işe yaradığını görüp şaşıracaksınız.

İçerimizde düğüm düğüm olan ipleri çözüp geçmişin olumsuz tesirinden sıyrılabilmemiz dileğiyle...

[Hayr]

Aminnnn aminnnn aminnnn

[Neda]

Sevgili pelinneda merhaba,

Öncelikle mesajınız için teşekkür ederim.

Bahsettiğiniz konuyla ilgili Adem Güneş hocamız "Aile ile Bağlanma Aidiyet" isimli kitabında bir yol gösteriyor.
Şöyle söylüyor:

"Suçluluk hissi kişide yerleşmişse ilk yapması gereken farkındalık kazanmaktır. İnsanın duygularını anlayabilmesi, anlamlandırabilmesi oldukça elzemdir. Mesela okulda parasını kaybeden öğrenci, "Kim aldı?" dediğinde, çocuğun içinde garip bir suçluluk hissi uyanıyorsa kişi bu yaşadığı olumsuzluğu kendine kar görmelidir. Çünkü psikolojik problemlerin çözümü, sorunun oluştuğu anda kişinin hissettiği duyguyu anlamlandırabilmesine bağlıdır. Eğer o ana tutunursa, olayın derinine inme fırsatı elde eder.
Orası bir kapıdır. O an soğuk bir rüzgar esmiştir içeri. Hemen yönünü kapının olduğu tarafa çevirmelidir. Ne taraftan geliyor bu soğukluk? Hissettiği duyguyu babası-annesiyle yaşadığı kötü bir hatıra ile eşleştirmelidir ki, ilk çözümü kendi kendine bulabilsin.
Çünkü psikolojik problemlerin özünde eşleştirememek vardır. Suçluluk duygusu mevcuttur, ama kaynağını bilemez insan. Arada bir kablo kopuktur ve oradan içine sürekli bir şeyler sızar insanın. İşte bu sızıntının kaynağı bulunduğunda kişi rahatlar, kaygıları azalır, psikolojisi düzelir.
Üçüncü adımda, "arkadaşının parasını kaybettiği ve sorduğu an"la meşgul olmak yerine; dipte yatan, acı veren kaynağa yönelmek ve onu düşünmek gerekir. O anı içinde tekrar yaşayıp atlattıktan sonra suçluluk hissini orada bırakıp bugünle akılcı olarak bağlantılarını kesmelidir. Bunu sağlayacak cümleler ise şöyledir: "Onlar geçmişte yaşandı. Şu anla bağlantı kurmam mantıklı değil. Evet, küçükken bunları yaşadım, hissettim. Ama hepsi çok geride kaldı."
Ancak, kişinin rahatlayabilmesi için öncelikle geçmişinin ve o gün, o an yaşananların bugüne tesirini bulmalı; sonra da akılla bu ilişkiyi bizzat çözmelidir.
Geçmişe yoğunlaşmak yerine, "Şimdi ve burada olsaydı ne yapardım?" sorusunun cevabıyla da kişi kendini sakinleştirebilir. "Çocuktum, savunmasızdım, üstümde baskılar vardı. O yüzden suçluluk hissediyordum hep. Ama şimdi kocaman adam, kocaman bir kadınım. Şimdi ve burada böyle bir şey olsaydı ne yapardım? Bu parayı kim aldı? Sen mi aldın? diye sormuştu annem. Aynı soruyu 40 yaşındayken bana sorsa ne cevap verirdim? Veremedim. Çünkü o zaman çaresizdim. Aklım yetmiyordu bu cümleleri kurmaya. O veremediğim cevaplardan dolayı içimde haksız bir birikinti oluştu. Keşke o zaman bu cevapları vermiş olsaydım, şu anda kendimi daha iyi hissedebilirdim." cümleleri kişinin suçluluk hissinin tesirinden mümkün olduğunca uzak kalmasını sağlar.
İnan böyle davranmakla yüreğinde öbeklenmiş, birikinti halindeki bataklığa bir kanal açar; içeride düğümlenmiş ipi anlamlandırarak, ilişkilendirerek ve bugünle bağlantılar kurarak çözer. Aynı zamanda kişinin aidiyet kurmasını engelleyecek bir faktörü daha ortadan kaldırır.
"

Kitapta daha fazlası var ama bu kısa kısa yaptığım bir alıntı.

Çocuğuzun davranışları karşısında tepki göstermenizden bahsetmişsiniz.
Hocamızın yaptığı "Pedagoji Okulu 7 - Çocuklarda Öfke Kontrol Bozukluğu ve Çözüm Önerileri" isimli yayınını seyretmiş miydiniz acaba? Kendinizi iyi etmeniz konusunda size yardımcı olabilir diye düşünüyorum, biz yetişkinler bu konuda ne yapabiliriz ondan da bahsetti değerli hocamız.
Seyretmediyseniz Facebook ya da Youtube kanallarından bulup izlemenizi tavsiye ederim.

Ayrıca tepkilerimizi kontrol edebilmek için biraz da genişlemek gerekir, bunun için metronom kullanmanızı da öneririm.
Ben de kullandım metronomu genişlemek için. Esrarengiz bir şekilde işe yarıyor yavaşlamak konusunda.
"İki tik tak nasıl bu kadar etkili olabiliyor!" diye bir cümle kurduğumu bile hatırlıyorum.

Metronomu internetten temin edebileceğiniz gibi akıllı telefon ve tabletlere uygulama olarak da indirebilirsiniz.
En yavaş moduna getirip sessiz ve rahat bir yerde oturun lütfen.
Kendinizi i y i c e bırakın, sağ elinizi sol göğsünüzün altına götürün. İçinize derinleşmeye çalışın. Yavaş yavaş nefes alın verin.
Ağzınızdan alıp burnunuzdan verin.
Göğsünüzün altında elinizin içinde yumurtanın sarısı gibi hop hop atan benliğinize ulaşmaya, onu hissetmeye çalışın.
Bunu her gün sabah 06:00-09:00, akşam 21:00-24:00 saatleri arasında 15'er dakika olmak üzere yapın.
Yavaşlamak ve dinginleşmek konusunda gerçekten ne kadar işe yaradığını görüp şaşıracaksınız.

İçerimizde düğüm düğüm olan ipleri çözüp geçmişin olumsuz tesirinden sıyrılabilmemiz dileğiyle...

Merhaba Ayşe hanım.Tavsiyeniz üzerine metronom kullanmaya başladım.Kalp atışımı hisseder gibi olduğumda sanki bütün vücudum karıncalanıyor.Ama hemen sıkılıyorum bu durumdan.Ne yapmam lazım öneriniz nedir?

[porti]

Sevgili pelinneda merhaba,

Öncelikle mesajınız için teşekkür ederim.

Bahsettiğiniz konuyla ilgili Adem Güneş hocamız "Aile ile Bağlanma Aidiyet" isimli kitabında bir yol gösteriyor.
Şöyle söylüyor:

"Suçluluk hissi kişide yerleşmişse ilk yapması gereken farkındalık kazanmaktır. İnsanın duygularını anlayabilmesi, anlamlandırabilmesi oldukça elzemdir. Mesela okulda parasını kaybeden öğrenci, "Kim aldı?" dediğinde, çocuğun içinde garip bir suçluluk hissi uyanıyorsa kişi bu yaşadığı olumsuzluğu kendine kar görmelidir. Çünkü psikolojik problemlerin çözümü, sorunun oluştuğu anda kişinin hissettiği duyguyu anlamlandırabilmesine bağlıdır. Eğer o ana tutunursa, olayın derinine inme fırsatı elde eder.
Orası bir kapıdır. O an soğuk bir rüzgar esmiştir içeri. Hemen yönünü kapının olduğu tarafa çevirmelidir. Ne taraftan geliyor bu soğukluk? Hissettiği duyguyu babası-annesiyle yaşadığı kötü bir hatıra ile eşleştirmelidir ki, ilk çözümü kendi kendine bulabilsin.
Çünkü psikolojik problemlerin özünde eşleştirememek vardır. Suçluluk duygusu mevcuttur, ama kaynağını bilemez insan. Arada bir kablo kopuktur ve oradan içine sürekli bir şeyler sızar insanın. İşte bu sızıntının kaynağı bulunduğunda kişi rahatlar, kaygıları azalır, psikolojisi düzelir.
Üçüncü adımda, "arkadaşının parasını kaybettiği ve sorduğu an"la meşgul olmak yerine; dipte yatan, acı veren kaynağa yönelmek ve onu düşünmek gerekir. O anı içinde tekrar yaşayıp atlattıktan sonra suçluluk hissini orada bırakıp bugünle akılcı olarak bağlantılarını kesmelidir. Bunu sağlayacak cümleler ise şöyledir: "Onlar geçmişte yaşandı. Şu anla bağlantı kurmam mantıklı değil. Evet, küçükken bunları yaşadım, hissettim. Ama hepsi çok geride kaldı."
Ancak, kişinin rahatlayabilmesi için öncelikle geçmişinin ve o gün, o an yaşananların bugüne tesirini bulmalı; sonra da akılla bu ilişkiyi bizzat çözmelidir.
Geçmişe yoğunlaşmak yerine, "Şimdi ve burada olsaydı ne yapardım?" sorusunun cevabıyla da kişi kendini sakinleştirebilir. "Çocuktum, savunmasızdım, üstümde baskılar vardı. O yüzden suçluluk hissediyordum hep. Ama şimdi kocaman adam, kocaman bir kadınım. Şimdi ve burada böyle bir şey olsaydı ne yapardım? Bu parayı kim aldı? Sen mi aldın? diye sormuştu annem. Aynı soruyu 40 yaşındayken bana sorsa ne cevap verirdim? Veremedim. Çünkü o zaman çaresizdim. Aklım yetmiyordu bu cümleleri kurmaya. O veremediğim cevaplardan dolayı içimde haksız bir birikinti oluştu. Keşke o zaman bu cevapları vermiş olsaydım, şu anda kendimi daha iyi hissedebilirdim." cümleleri kişinin suçluluk hissinin tesirinden mümkün olduğunca uzak kalmasını sağlar.
İnan böyle davranmakla yüreğinde öbeklenmiş, birikinti halindeki bataklığa bir kanal açar; içeride düğümlenmiş ipi anlamlandırarak, ilişkilendirerek ve bugünle bağlantılar kurarak çözer. Aynı zamanda kişinin aidiyet kurmasını engelleyecek bir faktörü daha ortadan kaldırır.
"

Kitapta daha fazlası var ama bu kısa kısa yaptığım bir alıntı.

Çocuğuzun davranışları karşısında tepki göstermenizden bahsetmişsiniz.
Hocamızın yaptığı "Pedagoji Okulu 7 - Çocuklarda Öfke Kontrol Bozukluğu ve Çözüm Önerileri" isimli yayınını seyretmiş miydiniz acaba? Kendinizi iyi etmeniz konusunda size yardımcı olabilir diye düşünüyorum, biz yetişkinler bu konuda ne yapabiliriz ondan da bahsetti değerli hocamız.
Seyretmediyseniz Facebook ya da Youtube kanallarından bulup izlemenizi tavsiye ederim.

Ayrıca tepkilerimizi kontrol edebilmek için biraz da genişlemek gerekir, bunun için metronom kullanmanızı da öneririm.
Ben de kullandım metronomu genişlemek için. Esrarengiz bir şekilde işe yarıyor yavaşlamak konusunda.
"İki tik tak nasıl bu kadar etkili olabiliyor!" diye bir cümle kurduğumu bile hatırlıyorum.

Metronomu internetten temin edebileceğiniz gibi akıllı telefon ve tabletlere uygulama olarak da indirebilirsiniz.
En yavaş moduna getirip sessiz ve rahat bir yerde oturun lütfen.
Kendinizi i y i c e bırakın, sağ elinizi sol göğsünüzün altına götürün. İçinize derinleşmeye çalışın. Yavaş yavaş nefes alın verin.
Ağzınızdan alıp burnunuzdan verin.
Göğsünüzün altında elinizin içinde yumurtanın sarısı gibi hop hop atan benliğinize ulaşmaya, onu hissetmeye çalışın.
Bunu her gün sabah 06:00-09:00, akşam 21:00-24:00 saatleri arasında 15'er dakika olmak üzere yapın.
Yavaşlamak ve dinginleşmek konusunda gerçekten ne kadar işe yaradığını görüp şaşıracaksınız.

İçerimizde düğüm düğüm olan ipleri çözüp geçmişin olumsuz tesirinden sıyrılabilmemiz dileğiyle...

Ayşe Hanim kitabi okumadim ama kendime aynada baksam bu kadar net görürdüm. Tesekkürler paylasim icin kitabi da en kisa zamanda temin edecegim.

[Ayşe Gençer]

Merhaba Ayşe hanım.Tavsiyeniz üzerine metronom kullanmaya başladım.Kalp atışımı hisseder gibi olduğumda sanki bütün vücudum karıncalanıyor.Ama hemen sıkılıyorum bu durumdan.Ne yapmam lazım öneriniz nedir?

Merhaba sevgili Pelinneda,

Öncelikle tavsiyemi dikkate alıp denediğiniz için çok teşekkür ederim.
Acaba hissettiğiniz karıncalanmadan mı sıkıldınız yoksa 15 dakika boyunca bu çalışmayı devam ettirmekten mi?

Özel durumlar hakknda bilgim yok doğrusu, genel olarak kendini iyi hissettiren bir şey. O kadar ki ben saati gelince sanki biri ile randevum varmış gibi sevinerek gülümseyerek gidiyordum kendimle buluşmaya.

Aklıma gelen eşik mi atlıyorsunuz acaba genişlik konusunda acaba? Bir süre denemeye devam ederseniz o eşliği atlayıp keyfini yaşayacağınıza inanıyorum. Belki de 'ben' i hissetmenize vücudunuzun verdiği reaksiyondur.

Gelişmeleri burada merakla bekliyor olacağım.
Ayrıca bu konuda arkadaşlarımın düşüncelerini de merak ediyorum.

Güzel haberlerle buluşabilmek dileğiyle

[Ayşe Gençer]

Ayşe Hanim kitabi okumadim ama kendime aynada baksam bu kadar net görürdüm. Tesekkürler paylasim icin kitabi da en kisa zamanda temin edecegim.

Merhabalar Sevgili Porty,

Yazdıklarınız beni çok mutlu etti. Değişim aynada kendini görmekle başlıyor öyle değil mi, ne güzel ki görmüşsünüz!
Yazının ve kitabın gönlünüze dokunup size iyi gelmesi dileğiyle...


Sevgilerimle

[Ayşe Gençer]

Merhaba Ayşe hanım.Tavsiyeniz üzerine metronom kullanmaya başladım.Kalp atışımı hisseder gibi olduğumda sanki bütün vücudum karıncalanıyor.Ama hemen sıkılıyorum bu durumdan.Ne yapmam lazım öneriniz nedir?

Sevgili Pelinneda,

Müjdeee!!!
Bakın ne buldum!
http://www.ademgunes.com/radyo/dinle...yasama-sevinci

59:40 ıncı dakikadan sonrasını dinleyin lütfen ve özellikle 101. dakikadan sonra pür dikkat kesilin olur mu?

Sonra tekrar konuşalım

Sevgilerimle

[Neda]

Sevgili Pelinneda,

Müjdeee!!!
Bakın ne buldum!
http://www.ademgunes.com/radyo/dinle...yasama-sevinci

59:40 ıncı dakikadan sonrasını dinleyin lütfen ve özellikle 101. dakikadan sonra pür dikkat kesilin olur mu?

Sonra tekrar konuşalım

Sevgilerimle

Teşekkür ederim Ayşe hanım.Bu programı daha önce dinlemiştim ama dediğiniz kısımları tekrar not alarak dinledim.Bende çok beğendim gerçekten.Notlarımı uygulayacağım inş.Yalnız bu aralar metronom dinlemeyi bıraktım.Sıkılıyorum nedense zor geliyor.Biraz toparlanıp yeniden başlamam lazım.
Teşekkürler ilginize

[Sabah]

Sevgili @Ayşe Gençer, bu programi ben de ikinci kez dinledim bu aksam, sayenizde. Biraz keyifsizdim, tazelenmemi sagladi. Cook tesekkurler.