merhaba,
1 yaşında kızım var. 1 yıldır neredeyse her gün adem hocanın programlarını arşivlerini takip ediyorum, dinliyorum, okuyorum.
adem hocanın beni tanıştırdığı anadolu pedagojisine yakınlaştıkça, öğrendikçe, günlük hayatta insan ilişkilerim bozulmaya başladı.
haliyle daha hassas bi insan oldum, çocuklara yaklaşımım değişti, konuşma şeklim değişti, insanlara bunu dilim döndüğünce anlatmaya çalıştım ama geneli öğrenmeye açık olmadığından anlamak istemedi.
insanlar artık gözüme çirkin gelmeye başladı benim de.
evimize gelen misafir 15 aylık çocuğuna "şşşşşşşşş ımmmmm yapma" dediğinde ben korkmaya, gerilmeye başladım. ve tabiki o yavrucağa üzülmeye.
bu bir geçiş dönemi olacak ve büyüklerle aramı ileride düzeltebilecek miyim bilmiyorum.
kızımızı elimden geldiğince anadolu pedagojisine uygun yetiştirmeye çabalıyoruz.
ve biliyorum ki bu millet adem hocayı anlamayacak.
çocuk deyip geçecek.
ve benim kızım onlara yem olacak, zarar görecek.
ama ben kızımı hissedebilen bi insan olarak korumazsam, özünü bozarsam, duyarsızlaştırırsam, hayır bunu yapmaya vicdanım izin vermiyor.
büyüdüğünde çok acı çekeceğini bile bile, onun kendi gibi olmasına ve büyümesine engel olmayacağım.