18aylık oğlum ilgilendiğim halde iş yaparken ağlıyor

[Cahide]

Oğlumu beklerken çok heyecanlıydım işte diyordum adem güneş hocamızın önerdiği gibi yetiştireceğim lokum gibi sakin dingin bir yavrum olacak diyordum ama umduğum gibi olmadı oğlum yanından ayrılınca ağlayan sadece benim kucağımdayken veya ilgilenirken ağlamayan bir çocukoldu sonrsında saçımızı yolan yüzümüzü yırtmata çalışan bir çocuk oldu şimdi biraz daha iyi yapma deyince en azından duruyor bazı şeyleri yapacam diye çok inatlaşıyor bunlar kesici yakıcı şeyler olunca izin vermiyorum aksine etmiş gibi tvye kumandayla vurmak bize birşeyler vurmak gibi sorunlarımız var her defasında Adem hocamızın dediği gibi azarlamadan yapma diyorum devam ederse elinden alıyorum bu aktiflik nekadar sürer bilmiyorum cevaplarınızı bekliyorum

[Mina Gül]

Merhaba @Cahide...
Bu durumda hem henüz Güvenli bağlanma dönemi tamamlanmadan ayrılmalar yaşamanız ve keşif döneminde olmasına rağmen engellerle karşılaşması güven duygusunu zedeler, hırçınlaşır, aranızdaki oluşması gereken bağa zarar verir. bir çocuğun gelişimi sırasında en çok ihtiyaç duyduğu şey "bağ" dır...

Yanınızdan ayrılmak istememesi Güvenli Bağlanma ile alakalı, 2 yaşa kadar güvenli bağlanma dönemi devam ediyor.
Yani şuan yanınızdan ayrılınca ağlaması,sürekli sizi istemesi gayet normal bir durum.Kendisini güven ve emniyet içinde hissetmesi için bağlanacağı kişiden bir an bile ayrılmamalı.
Bu dönemde siz odanın dışına çıktığınızda duvarın arkasında olacağınızı,geri geleceğinizi henüz idrak edemez.
Öğlen uykusuna uyuduğunda dahi yanında olmanız gerekir ki gözünü açtığında sizi görebilsin ve kaygıya kapılmasın.
Güvenli Bağlanma kitabında detayları bulabilirsiniz. Bu linkte de detayları var:
http://www.ademgunes.com/radyo/dinle/sorucevap/3151

4 yaşa kadar merak ve keşif dönemi. Zarar görebileceği durumlar harici engellenmemeli, engellenirse hırçınlaşabilir.
Bunun da detayları Çocukluk Sırrı kitabında var. Bu linktenden yararlanabiliriz:
http://www.ademgunes.com/radyo/dinle/sorucevap/81

[Cahide]

Fatma hanım evet beraber yatıyoruz ama benimde başka bir yardımcım olmadığı için çok canım daralıyor akşama kadar bir iş yapmadığım zamanlar oluyor düşünsenize karnım acıkıyor ve ben mutfağa gidemiyorum yani bazen içinden çıkılmaz bir hal alıyor allahtan hergün böyle sürmüyor genelde bulaşık yıkarken çok ağlıyor bide çok az uykusu var gecr güzel uyuyor ama gündüz öyle değil inşallah sakinleşir


Cahide Hanım merhaba,

Arkadaşlarımın tavsiyelerine katılıyorum benim de aklıma şu geldi eklemek istedim.
O yaştaki çocuklar suya bayılır, siz bulaşık yıkarken bir leğene su doldurup yan yana bu işi yapmayı deneseniz...

Ben kızımda öyle yapıyordum, yemek yaparken de.
İş biraz uzuyordu uzamasına ama uzaması gerçekten de bir çocuğun bacağınıza yapışıp ağlamasıdan, hırçınlaşmasından daha kötü değil öyle değil mi?
Yerler ıslandıysa sonra bir bez verin haydi bakalım kurulayalım şimdi deyin bakalım neler yapacak küçük meleğiniz.

Bir denemekten ne çıkar? Çocuğunuza bu fırsatı verdiğinizde dökecek mi ıslatacak mı gerginliğini taşırsanız eğer
sanıyorum ki çocuğunuzun keyfi kısıtlanmış olacağından istenilen sonuç tam alınamaz.
Şöyle derin bir nefessss alın bırakın o keyfini çıkarsın.

Aslında bana anneler kızar mı bilmiyorum ama "2 yaş sendromu" diye tanımlanan şey aslında "Çocuğu 2 yaşına giren ebeveyn sendromu" gibi gelir bana.
Çocuk fırsat verilirse eşyaya nüfuz etmesine, lambayı açmasına ya da diğer yapmak istediği şeylere o zaman hırçınlaşmıyor güvenli bağlanma sorunu olmadıkça.

Kızımı hatırlıyorum. Rahatça yetişebilsin diye elektrik düğmelerinin altına basamak koymuştum açması gerekebilecekleri (odası, banyo gibi) unutup da ben basarsam düğmeye hemen kızıyordu. Bu deneyimi o yaşamak istiyordu, belki de bir zaferdi bu onun için, bunu başarabilmek ne büyük bir şeydi dünyasında. Onun dünyasını anlamıyoruz ki!
"Ah kafam ah kafam unuttum pardon!" deyince gülerek ona bakıp o da gülüyordu. Geri adım da atmak lazım bana göre, iktidar mücadelelerine dönüştürmek çocuğu hırçınlaştırıyor.
Sizin için söylemiyorum lütfen yanlış anlamayın, konu açıldı diye söylüyorum.
Çocuk ısrarla bir şey yapmak istediyse ve anne izin vermediyse bu uzayıp gidiyor sonu hırçınlıkla bitiyorsa aslında bu anne-babanın inatçılığı oluyor, çocuğun değil.

Bu yaştaki çocuklar denemek ister. Montessori eğitim felsefesinin temelinin yani "Bana kendi kendime yapabilmeyi öğret" yaklaşımı içinde olursak ve çocuk deyip geçmeyip fırsat verirsek genişlikle sanırım büyük oranda çözülmüş oluyor mesele.

Bazen almasını hiç istemeyeceğimiz şeyler de oluyor. Varsa öyle şeyler o zaman onu da çocuğun gözle dahi ulaşamayacağı bir yerde tutmalıyız öyle değil mi?

Çocuk her zaman lokum gibi de olmaz ki. Bu beklenti de yıpratır insanı. Örneğin engelleniyorsa hakkını aramak için bazen çocuk sesini de çıkabilir ki bu olması gereken bir şeydir bana göre..
Çocuk engellenmesine rağmen hiç sesini çıkarmıyorsa orada başka bir problem olabilir düşüncesindeyim.

Sevgiyle...

[Melike2015]

Fatma hanım evet beraber yatıyoruz ama benimde başka bir yardımcım olmadığı için çok canım daralıyor akşama kadar bir iş yapmadığım zamanlar oluyor düşünsenize karnım acıkıyor ve ben mutfağa gidemiyorum yani bazen içinden çıkılmaz bir hal alıyor allahtan hergün böyle sürmüyor genelde bulaşık yıkarken çok ağlıyor bide çok az uykusu var gecr güzel uyuyor ama gündüz öyle değil inşallah sakinleşir


Cahide Hanım merhaba,

Arkadaşlarımın tavsiyelerine katılıyorum benim de aklıma şu geldi eklemek istedim.
O yaştaki çocuklar suya bayılır, siz bulaşık yıkarken bir leğene su doldurup yan yana bu işi yapmayı deneseniz...

Ben kızımda öyle yapıyordum, yemek yaparken de.
İş biraz uzuyordu uzamasına ama uzaması gerçekten de bir çocuğun bacağınıza yapışıp ağlamasıdan, hırçınlaşmasından daha kötü değil öyle değil mi?
Yerler ıslandıysa sonra bir bez verin haydi bakalım kurulayalım şimdi deyin bakalım neler yapacak küçük meleğiniz.

Bir denemekten ne çıkar? Çocuğunuza bu fırsatı verdiğinizde dökecek mi ıslatacak mı gerginliğini taşırsanız eğer
sanıyorum ki çocuğunuzun keyfi kısıtlanmış olacağından istenilen sonuç tam alınamaz.
Şöyle derin bir nefessss alın bırakın o keyfini çıkarsın.

Aslında bana anneler kızar mı bilmiyorum ama "2 yaş sendromu" diye tanımlanan şey aslında "Çocuğu 2 yaşına giren ebeveyn sendromu" gibi gelir bana.
Çocuk fırsat verilirse eşyaya nüfuz etmesine, lambayı açmasına ya da diğer yapmak istediği şeylere o zaman hırçınlaşmıyor güvenli bağlanma sorunu olmadıkça.

Kızımı hatırlıyorum. Rahatça yetişebilsin diye elektrik düğmelerinin altına basamak koymuştum açması gerekebilecekleri (odası, banyo gibi) unutup da ben basarsam düğmeye hemen kızıyordu. Bu deneyimi o yaşamak istiyordu, belki de bir zaferdi bu onun için, bunu başarabilmek ne büyük bir şeydi dünyasında. Onun dünyasını anlamıyoruz ki!
"Ah kafam ah kafam unuttum pardon!" deyince gülerek ona bakıp o da gülüyordu. Geri adım da atmak lazım bana göre, iktidar mücadelelerine dönüştürmek çocuğu hırçınlaştırıyor.
Sizin için söylemiyorum lütfen yanlış anlamayın, konu açıldı diye söylüyorum.
Çocuk ısrarla bir şey yapmak istediyse ve anne izin vermediyse bu uzayıp gidiyor sonu hırçınlıkla bitiyorsa aslında bu anne-babanın inatçılığı oluyor, çocuğun değil.

Bu yaştaki çocuklar denemek ister. Montessori eğitim felsefesinin temelinin yani "Bana kendi kendime yapabilmeyi öğret" yaklaşımı içinde olursak ve çocuk deyip geçmeyip fırsat verirsek genişlikle sanırım büyük oranda çözülmüş oluyor mesele.

Bazen almasını hiç istemeyeceğimiz şeyler de oluyor. Varsa öyle şeyler o zaman onu da çocuğun gözle dahi ulaşamayacağı bir yerde tutmalıyız öyle değil mi?

Çocuk her zaman lokum gibi de olmaz ki. Bu beklenti de yıpratır insanı. Örneğin engelleniyorsa hakkını aramak için bazen çocuk sesini de çıkabilir ki bu olması gereken bir şeydir bana göre..
Çocuk engellenmesine rağmen hiç sesini çıkarmıyorsa orada başka bir problem olabilir düşüncesindeyim.

Sevgiyle...

Merhaba isik acma konusundan bahsetmissiniz ya bizim de prizler hep alcakta boyu yetisiyor ve acabiliyor.yalniz gece uyuturken lambayi sciyor yanimda yattigi icin iniyor yataktan ben de prizi bantladim acamasin diye ya da durup duruken aciyor sonra kapatmak icin bagiriyor.bu durumda dogrusu ne uyuyamaz yoksa isikta bantlamazsam???

[Melike2015]

Fatma hanım evet beraber yatıyoruz ama benimde başka bir yardımcım olmadığı için çok canım daralıyor akşama kadar bir iş yapmadığım zamanlar oluyor düşünsenize karnım acıkıyor ve ben mutfağa gidemiyorum yani bazen içinden çıkılmaz bir hal alıyor allahtan hergün böyle sürmüyor genelde bulaşık yıkarken çok ağlıyor bide çok az uykusu var gecr güzel uyuyor ama gündüz öyle değil inşallah sakinleşir


Cahide Hanım merhaba,

Arkadaşlarımın tavsiyelerine katılıyorum benim de aklıma şu geldi eklemek istedim.
O yaştaki çocuklar suya bayılır, siz bulaşık yıkarken bir leğene su doldurup yan yana bu işi yapmayı deneseniz...

Ben kızımda öyle yapıyordum, yemek yaparken de.
İş biraz uzuyordu uzamasına ama uzaması gerçekten de bir çocuğun bacağınıza yapışıp ağlamasıdan, hırçınlaşmasından daha kötü değil öyle değil mi?
Yerler ıslandıysa sonra bir bez verin haydi bakalım kurulayalım şimdi deyin bakalım neler yapacak küçük meleğiniz.

Bir denemekten ne çıkar? Çocuğunuza bu fırsatı verdiğinizde dökecek mi ıslatacak mı gerginliğini taşırsanız eğer
sanıyorum ki çocuğunuzun keyfi kısıtlanmış olacağından istenilen sonuç tam alınamaz.
Şöyle derin bir nefessss alın bırakın o keyfini çıkarsın.

Aslında bana anneler kızar mı bilmiyorum ama "2 yaş sendromu" diye tanımlanan şey aslında "Çocuğu 2 yaşına giren ebeveyn sendromu" gibi gelir bana.
Çocuk fırsat verilirse eşyaya nüfuz etmesine, lambayı açmasına ya da diğer yapmak istediği şeylere o zaman hırçınlaşmıyor güvenli bağlanma sorunu olmadıkça.

Kızımı hatırlıyorum. Rahatça yetişebilsin diye elektrik düğmelerinin altına basamak koymuştum açması gerekebilecekleri (odası, banyo gibi) unutup da ben basarsam düğmeye hemen kızıyordu. Bu deneyimi o yaşamak istiyordu, belki de bir zaferdi bu onun için, bunu başarabilmek ne büyük bir şeydi dünyasında. Onun dünyasını anlamıyoruz ki!
"Ah kafam ah kafam unuttum pardon!" deyince gülerek ona bakıp o da gülüyordu. Geri adım da atmak lazım bana göre, iktidar mücadelelerine dönüştürmek çocuğu hırçınlaştırıyor.
Sizin için söylemiyorum lütfen yanlış anlamayın, konu açıldı diye söylüyorum.
Çocuk ısrarla bir şey yapmak istediyse ve anne izin vermediyse bu uzayıp gidiyor sonu hırçınlıkla bitiyorsa aslında bu anne-babanın inatçılığı oluyor, çocuğun değil.

Bu yaştaki çocuklar denemek ister. Montessori eğitim felsefesinin temelinin yani "Bana kendi kendime yapabilmeyi öğret" yaklaşımı içinde olursak ve çocuk deyip geçmeyip fırsat verirsek genişlikle sanırım büyük oranda çözülmüş oluyor mesele.

Bazen almasını hiç istemeyeceğimiz şeyler de oluyor. Varsa öyle şeyler o zaman onu da çocuğun gözle dahi ulaşamayacağı bir yerde tutmalıyız öyle değil mi?

Çocuk her zaman lokum gibi de olmaz ki. Bu beklenti de yıpratır insanı. Örneğin engelleniyorsa hakkını aramak için bazen çocuk sesini de çıkabilir ki bu olması gereken bir şeydir bana göre..
Çocuk engellenmesine rağmen hiç sesini çıkarmıyorsa orada başka bir problem olabilir düşüncesindeyim.

Sevgiyle...

Merhaba isik acma konusundan bahsetmissiniz ya bizim de prizler hep alcakta boyu yetisiyor ve acabiliyor.yalniz gece uyuturken lambayi sciyor yanimda yattigi icin iniyor yataktan ben de prizi bantladim acamasin diye ya da durup duruken aciyor sonra kapatmak icin bagiriyor.bu durumda dogrusu ne uyuyamaz yoksa isikta bantlamazsam???