Merhaba sevgili anneler,
Iki gündür üzerinde fazlaca düşünüp araştırma yaptığım bir konu var "EDILGENLIK".Yaklaşık on gün önce besbucuk yaşında ki oğlumla yataklarimizi ayırmıştık.ilk dönemler kendi açımdan sıkıntılı geçtiğinden yavrumun neler hissettiğini hissedemedim.ve yardım aldım.almaya da devam edeceğim.gece kendi yatağında uyuttuktan sonra uyanıp yanıma gelmeleri devam ediyor du.nedenleri üzerinde konuşurken konu çok farklı boyuta geldi.erken dönemde ise başlamış olmam, oğluma babaannenin bakması ihtiyaçlarını gidermesi,babaanneye babanın yardımları ve bu esnada çocuğumun baba ve babaanneye karşı edilgen olması.yani kendi fikirlerini öne suremiyor.baba ya da babaanne neyi seviyorsa ya da ne söylüyorsa onaylıyor.bunu şimdiye kadar farketmedin mi diyeceksiniz evet ettim.ama ben hep onların çok etkisi olmayacağını düşündüm.hani o an onların istediği gibi olmasının bu boyutta olduğunu düşünemedim hissedemedim.yavrum kendi başına birey olsun diye çabalarken sorun başka yerden çıkması üzdü beni.az önce bile özellikle bunu yaptım hissettirmeden.resim yaptık hamurla oynadık.hangi rengi istersin dedim mavi yi aldı.tamam sen maviyle ben yeşille resim yapalım dedim tamam dedi.istediğimizi çizdik.ne çiziyorum diye baktı ama kendi resmini tamamladı.yemekte öğretmeni sarı renkli meyve sebze istediğini söyledi.sarı renkli meyve sebze ararken babası biberi gösterdi bu sarı mi dedi.ve oğlum kafasını salladı hı hı der demez hayır manasında kafasını salladı.babası ne renk bu diyince yeşil dedi.kendine güven biraz niye korkuyorsun ki dedi babası.öylece izledim o an hissettiklerini yavrumun hissetmeye çalıştım.nasıl bir kaygı var ki emin olduğu rengi bile söylemiyor.oysa ki biz birlikteyken gayet net ifade edebilen bir çocuk.içinde oluşan kaygı sebebiyle gece uyanmalari olusuyormus ve bu birsure devam edecekmiş.
Şimdiye kadar kim ne etki eder diye düşünmedim oğlumun hayatında.sorgulamadım kim sana nasıl davrandı.sen de aynısını yap ya da yapma gibi bi durum olmadı.kalan vaktimi yavrumla geçirmeye çalıştım.onu sevdiğimi önemsediğini değerlim olduğunu hissettirmeye çalıştım.bu bana da iyi geliyordu.söylenen şu ki yavrum ben başta olmak üzere başkalarına karşıda edilgen olmaya hazırkendi değil sürekli başkaları olmak zorunda hissedecek kendini.ilk aşama olarak şuan zaten babaannemiz yok.babasını da yavaş yavaş bilgilendirmeye çalışıyorum.bazen acı bazen komik bazende çok güzel sonuçlar almaya başladım.dışarıdayken oğlum Iplarken bende zıplayarak yürümeye başladım.babamizida dahil ettik sen yapamazsın diyerekten.yol boyu eve zıplayarak geldi.oğlumun keyfine diyecek yoktu.bu güZel olanı.kendi aramızda konuşurken kaygı lari var oğlumuzun dedim.o sıra içeri yavrum geldi.kaygıların ne oğlum senin dedi.napiyosun sen dedim.yavrum kayga ne baba dedi.al işte hadi açıkla bakalım dedim.sonra güvenli bağlanma kitabını göz önüne bıraktım.sürekli okumalısın diye hatırlatma yapıyorum.bunlar biraz zaman alacak gibi.
Özetleyecek olursam...edilgen lik ve kaygilarindan nasıl kurtarabilirim yavrumu.tecrübesi olan var mi ?
Alıntı yap
Yolcu Nickli Üyeden Alıntı
