Değersiz olduğum hissi içime öyle bir kazınmış ki atamıyorum sanki. İyi olmaya iyi düşünmeye çocuğumla bağlanmaya çalışıyorum( çocuğum 1 yaşında )ama anneliğin tadina varmak diyorsunuz ya keyfini çıkarmak mutlu olmak.. bir yanim hep kırık gibi benim,sevinirken tam anlamiyla mutlu olup hakkini veremiyorum sevinmenin ☺kaygiliyim da onu da atamadim sanırım. Bunu yapabilen genislemeyi beceren annelerden yardiMm istiyorum. Ayrıntılarıyla..bu iş nasıl oluyor?