4 yıllık evliyim ve 2 tane cocugum var esimle birşeyleri yerine oturtamadan cocugumuz oldu zor bir hamilelik surecinin ardindan gazlı bir bebekle yola devam etmeye başladık gaz yerini uyku bozukluguna birakti kizim 9 aylikken tekrar hamile kaldığımı öğrendim daha kizimla birbirimize baglanamadan tekrar hamile olmak beni korkuttu ama korktugum gibi ilk hamileligim gibi gecmedi fakat kizimin huysuzluklari artti dis cikartmak yurumek tabu zamanlarda esimin pek faydasi olmadi ki ikinci cocugu cok istemesine rağmen derken 37. Haftada dogum yaptim ve 2. Kızımı kucağıma aldım zorlu gunler yetememezlik duygusu hakimdi bana surekli aglayan bi anne ve ayni zaman da es oldum esim beni teselli etmeye falan calisiyodu ama yardimci olmuyorsu kendi kendime birsey yapmak bir yere gitmek kendime vakit ayirmak mumkun olmadikca kendimden evden cocuklardan dahada uzaklasmaya baslagimi farkettigim gün kendimi toparlamaya başladım cocuklarla olan iletisimimi orta seviye getirdim ama esimle olan problemleri bir türlücozemedim çünkü tek basina yapabilecegim bir sey degildi oturup konusalim bak ben senden bunlari bekliyorum senin benden beklentilerin neler dedigim zaman benim bi sıkıntım yok diyip kkonuyu kapatiyordu bende artik kendimi rutine cevirdim simdi kızlarım büyüğü 3 yasinda ve kucugu 15 aylik yine kendimi toparliyamiyorum artik esimle problemlerimi cozmeyi birakmaya calistigimi farketmeye basladim cunku konusulmuyor seviyorum ya seni daha ne der gibi konusuyor ama asil sorunda sadece sevmesi yetmiyor benim gormem gerekiyor diye dusunuyorum ne yapmaliyim bilmiyorum cocuklarla tam olarak baglanamiyorum esimle sorun yasadikca bu beni daha cok yaraliyo uzun oldu ama 😓
Alıntı yap