Merhaba Arkadaşlar;
4 yaşında bir kızımız var. Babaannesi bakiyor. Kendini çok güzel ifade edebilen ve dil gelişiminde hic bir problem olmayan bir çocuk maşallah . İletişim konusunda bir problem yaşamıyoruz.
Ancak bazı zamanlar öyle bir şey yapıyor ki şaşıp kalıyoruz eşimle. Ne yapacagimizi bilemiyoruz.
Bir örnekle anlatmak istiyorum.
Eşimin okulöncesi ögretmen arkadaşı okulda yapılacak bir etkinlik icin eşimden Barış Manço nun şarkılarını çalıp söylemesini istemiş. Eşim de giderken kızımızı da götürdü. Her şey yolunda gitmiş. Bir ara Zeynep sahneden inmek istememiş. Ama eşim yanında sandalyede oturmasını söylemiş ve nedenini de anlatmış. Program bittip gidecekleri zaman kızım aglamaya başlamış. 45 dk eşim neden ağladığını anlamaya ve onu sakinleştirmek için uğraşmış. Ama ne mümkün.
Zar zor arabaya binmek için ikna etmiş. Okuldan biraz uzaklaşınca arabayı sağa çekmiş ve arka koltuğa yanına oturup neden ağladığını sormuş.
Kızım kendisinin de şarkı söylemek istediğini ama babasının izin vermediğini söylemiş. Eşim de sen bana şarkı söylemek istediğini söylemedin ama kızım. Söyleseydin ben sana da şarkı söyletirdim demiş. Ağlama ve tutturma sebebi bu.
Ağlarken de sen git , başkasının babası ol gibi cümleler kurmuş tabi.
Son zamanlarda tabir yerindeyse aklindan geçeni okumamızı istiyor. Okuyamadigimizda da (ki öyle bir yeteneğimiz yok maalesef ) kıyameti koparıyor.
1.Bu davranışının sebebi sizce ne olabilir?
2.Biz nasıl yaklaşmalıyız ?
Düşünce ve önerileriniz için şimdiden teşekkürler.