Aile İçi İletişim de Sesin Tonu Önemi
Aile içi iletişimin temel esaslarından bir diğeri de , şüphesiz kullanılan ses tonudur.Farklı yaş gruplarında, farklı karakter ve güçte kişilerinbir arada yaşadığı aile ortamında doğal olarak her ferdin ses tonu bir diğerinden farklıdır.Erkek sesleri kalın ve tok ; hanım sesleriince ve tiz;çocuk sesleri ise gelişim aşamasındadır.
Ses tonunun 'yumuşak' olmasının, iletişime olumlu tesir ettiği bilenen bir gerçektir. Sesin yumuşaklığının ayarlanmaması ,kaba ve kalın bir ses ya da ince ve sinir bozucu bir ses; özellikle çocuklar üzerinde 'ürkütücü'bir etki oluşturur.İnce veya kalın bir ses tonu ile kendisine seslenilen bir çocuk , işittiği sesin ruhunda oluşturduğu ürküntü ile kendisinden beklenen şeyleri yapsa da , yaşadığı o an
, bu çocuğun bilinçaltında ürpertisesi olarak kalır.
Bununla birlikte, bazı ses tonları vardır ki o sesi kullanan kişi çok fark etmese de muhatabının 'sinir uçlarına'dokunur. Eğer aile içinde bir fert,kullandığı ses tonu ile ilgili eleştiriler alıyorsa,muhakkak bu eleştirileri dikkate almalı, sesinin tonunu ona göre yeniden oluşturmaya çalışmalıdır.Ayrıca konuşma sırasında ,kişinin tekdüzekonuşması,sesine ahenk verememesi ya da vurgulamaları yapamadan monoton bir vaziyette konuşuyor oluşu da aile içi iletişimin kalitesini belirleyici bir faktördür.Seste bir ahnek olmadan konuşuyor olması , muhatabı yorar.Bir süre sonrada muhatabın sinirleri gerilebilir ya da konuşmaları takip etme motivasyonunu yitirmesine sebeb olabilir.
Aile içinde ortak bir anlaşmaya varıp, herkes yumuşak bir ses tonu kullanmaya veya başka bir deyişler, herkes sesini 'sıcak bir ses tonu ile süslemeye' gayret edilmelidir.Aile fertleri , birbirinin kullandığı ses tonundan rahatsız oluyorlar ise ,'benliğe'dokunmadan ve kişiyi 'mahçup duruma düşürmeden'bu durum kendisine söylenmelidir.Zira kimse kendi sesinin 'gerçek ' halini duyamayacağı için ,aile içinde fertler birbirlerine bu konuda destek olmalıdır.