Çocuğa Iş Buyurma

[Sumeyye91]

Cok merak ettigim, aile ve cevremde surekli karşılaştığım bir seyi sormak istiyorum, cocuga iş buyurma..

Biz böyle büyüdük annem babam nerdeyse hic ayak isi yapmazdi hep biz kosturduk,onu getir buraya cik sunu yap sunu almaya git, ama ben sinir olurdum, bizi sanki bunun icin doğurmuşlar diye hep söylenirdim, su an evdeki 8 yasindaki kardesime de hep ayni muamelenin yapildigini üzülerek goruyorum, cocuk hayatindan bezmis durumda
Öte yandan cocuga arada sirada birseyler de yaptirilir, yanlis degil, doğuda kiz cocuguna derler ne yapsan kendine yapiyorsun erinme diye, bilmiyorum bir fikri olan var mi

[Sabah]

Cok merak ettigim, aile ve cevremde surekli karşılaştığım bir seyi sormak istiyorum, cocuga iş buyurma..

Biz böyle büyüdük annem babam nerdeyse hic ayak isi yapmazdi hep biz kosturduk,onu getir buraya cik sunu yap sunu almaya git, ama ben sinir olurdum, bizi sanki bunun icin doğurmuşlar diye hep söylenirdim, su an evdeki 8 yasindaki kardesime de hep ayni muamelenin yapildigini üzülerek goruyorum, cocuk hayatindan bezmis durumda
Öte yandan cocuga arada sirada birseyler de yaptirilir, yanlis degil, doğuda kiz cocuguna derler ne yapsan kendine yapiyorsun erinme diye, bilmiyorum bir fikri olan var mi

Merhabalar
Evet maalesef cogumuz boyle buyuduk. Is buyurmanin kilifi da dediginiz gibi ogrensin, buyuyunce zorlanmasin vs idi. Cok yanlis bir tutum oldugu kanaatindeyim. Bir yetiskine bile is buyurmak onu incitmekten baska birsey degil. Hele hele cocuga bu yapildiginda is daha da ciddiye biniyor. Cicuk kendini kiymetsiz hissediyor. Ergenlige girdiginde de hicbir sey denilmez hale gelebiliyor. Cocuguna gercekten birseyler ogretmek isteyen ebeveyn edinerek öğrenme yöntemini kullanmali. Çocuğunda istek oldugu surece onu bazi islere dahil etmek yani birlikte yapmak bagi ve aidiyet hissini kuvvetlendirir hatta. Yani ornegin borek yaparken tepsiyi ver ordan, git kilerden unu getir, yumurta kalmamis git yumurta al seklinde degil de kizim borek yapacagim cayla yeriz benimle birlikte yaak ister misin, himm bir bakalim malzemelerimiz tam mi, hayy aah yumurtamiz yokmus once onu alalim vs seklinde. Bu konuda samimi olan anneye hangi cocuk yardimci olmazki.. Lakin anne yardim bekleyen degil cocuguyla birlikte birseyler yapmanin keyfini doyasıya yasayan olmali. Eskiler maalesef cocugu evin usagi gibi goruyordu halen vardir belki de. Hatta cocuk karsi geldiginde bu kez de yemedim yedirdim, giymedim giydirdim bir sunu istedim yapmadin, iste annenin kiymeti, seni nankor vs diye psikolojik baski baslardi. Sonuc ya anneye bu psikolojik baskidan oturu annesine bagimli onu incitmekten korkan yahut da annesine bu baskilar yuzunden hic kiyet vermeyen yetisinler oluyor..

[Sumeyye91]

Cevabiniz icin cok teşekkür ederim Elif Hanim,

Ben annemle bu bahsettiginiz bagi hic kuramadim iste, beni o kadar edilgen büyüttü ki, özellikle mutfak konusunda...onun yanindayken mutfaga hic severek giremedim, her ama her yaptigimi eleştirirdi, sanki onun karnindayken ogrenmem gerekirmis de öğrenmemişim gibi herseye kizardi, bir hata yapsam hemen bagirir isi elimden alip söylenirdi, sadece mutfakta degil ev islerinde de bir hata yapsam hakarete ugrar bazen de dayak yerdim... ben bugun 26 yasindayim 3 yildir evliyim hala mutfaktan korkuyor sevemiyorum, bir misafir cagiracak olsam 40 kere düşünüyor yemekleri bilmem kac gun onceden yapiyorum, bazen en basit sey karsisinda bile beynim donuyor, internetten kac saat arastiriyorum, bazen de öylece sitresten oturup agliyorum mutfakta...sonra icimden anneme sitem edip bagiriyorum...o beni duyamaz ama âhim ona bir yerde yetisecek... sunu yap bunu et diye buyurdugu her isten temizlikten yemekten kısacası isteyerek yapmadigim her seyden nefret ettim...umarim ciglimizi birileri duyar da cocuguna bunu yapmaz...

[Sabah]

Cevabiniz icin cok teşekkür ederim Elif Hanim,

Ben annemle bu bahsettiginiz bagi hic kuramadim iste, beni o kadar edilgen büyüttü ki, özellikle mutfak konusunda...onun yanindayken mutfaga hic severek giremedim, her ama her yaptigimi eleştirirdi, sanki onun karnindayken ogrenmem gerekirmis de öğrenmemişim gibi herseye kizardi, bir hata yapsam hemen bagirir isi elimden alip söylenirdi, sadece mutfakta degil ev islerinde de bir hata yapsam hakarete ugrar bazen de dayak yerdim... ben bugun 26 yasindayim 3 yildir evliyim hala mutfaktan korkuyor sevemiyorum, bir misafir cagiracak olsam 40 kere düşünüyor yemekleri bilmem kac gun onceden yapiyorum, bazen en basit sey karsisinda bile beynim donuyor, internetten kac saat arastiriyorum, bazen de öylece sitresten oturup agliyorum mutfakta...sonra icimden anneme sitem edip bagiriyorum...o beni duyamaz ama âhim ona bir yerde yetisecek... sunu yap bunu et diye buyurdugu her isten temizlikten yemekten kısacası isteyerek yapmadigim her seyden nefret ettim...umarim ciglimizi birileri duyar da cocuguna bunu yapmaz...

Anneniz de annesinden onu gormus, suclamak birseyi cozmuyor maalesef. Anlamaya gayret etmek lazim. Zinciri kirip annelerimiz gibi olmamak lazim. Annenizi anlarsaniz belki yeniden sadece kendiniz istediginiz icin bir is yapmanin keyfini dutabilirsiniz belki.

[Pedagoji Okulu]

Böyle bir soruyu bir anne radyo programında sormuştu bulamadım bulursam inşallah eklicem buraya

Cok merak ettigim, aile ve cevremde surekli karşılaştığım bir seyi sormak istiyorum, cocuga iş buyurma..

Biz böyle büyüdük annem babam nerdeyse hic ayak isi yapmazdi hep biz kosturduk,onu getir buraya cik sunu yap sunu almaya git, ama ben sinir olurdum, bizi sanki bunun icin doğurmuşlar diye hep söylenirdim, su an evdeki 8 yasindaki kardesime de hep ayni muamelenin yapildigini üzülerek goruyorum, cocuk hayatindan bezmis durumda
Öte yandan cocuga arada sirada birseyler de yaptirilir, yanlis degil, doğuda kiz cocuguna derler ne yapsan kendine yapiyorsun erinme diye, bilmiyorum bir fikri olan var mi

http://www.pedagojiokulu.com/showthr...=5231#post5231

Verdiğim linkte size uygun bir soru var cevap verilmiş dinlemenizi tavsiye ederim.

[Elv]

Merhaba benim küçüklüğümde böyle geçti.hep disiplin. bir kızın bir oğlum var.birsey istediğim zaman zevkle yapıyorlar ama yapmak istemediklerinde zorlamiyorum. Onlar bir daha küçük olmayacaklar ama arada sorumluluk vermek lazım iyi geceler.

[Peda. Derya Arga]

Merhabalar @Sumeyye91 Hanım,

SÖZ BİR BÜYÜDÜR der Adem Hoca her zaman...

Ağızdan çıkan söz, çocuğun duygu dünyasına erişir. Her söz, çocuğun kalbinde bir eyleme dönüşür. Ve çocuğun içinde oluşan o hisler, aklıyla birlikte hareket ederek, çocuğun davranışını oluşturur.

Söz kişiliğin bir parçasıdır, çocukluk yıllarında edinilir ve yetişkinlikte onun kişiliğini oluşturur...


Bir ebeveynin edineceği en önemli beceri çocukla iletişim becerisidir.
Çocukla iletişimin 4 farkındalık seviyesi vardır.

1. Emir Kipi ile İletişim
Bu düzeyde iletişim alışkanlığına sahip yetişkinler, çocukla emir cümleleri kullanarak iletişim içerisindedirler.
'Getirsene şunu', 'götürsene bunu', 'Kızım versene' , 'Oğlum alsana'.
Yapsana, etsene, getirsene, götürsene ...
Çocuğun varlığını kabul edilmediği, onun bu sözlere itaat etmek zorunda olduğu baskı ile kendisine hissettirildiği,
çocuğu edilgenleştirildiği ve yetişkine bağımlı hale getirildiği iletişim dili 'emir kipi ile iletişim dili'dir.
Kontrolsüz bir iletişim dilidir ve farkındalık düzeyi en düşük iletişim dilidir.
Bu, genellikle baskın bir ortamda çocukluk yılları geçirmiş kişilerin, yetişkinlik yıllarında alışık olduğu iletişim tarzını sürdürme çabasıdır.

Böylesi kişiler, yakın çevrelerine karşı buyurucu, emredici, istediği yerine gelmediğinde kızgın ve öfkeli; ancak sosyal yaşamda arkadaşları arasında konuşkan, sevimli ve sempatik kişilerdir...

2. Olabilirlik Eki ile İletişim
Bu iletişim tarzında keskin bir dil kullanılarak, çocuğun benliği üzerinde baskı oluşturmak yerine olabilirlik ihtimali ile konuşarak benliğin rahatlaması hedeflenir.
Örneğin; çocuğu ile puzzle yapan bir babanın, 'evet, o parça oraya gelebilir' demesi.
'Oğlum suyu şöyle getirebilirsin'
'kızım otururken eteğini şöyle toplayabilirsin'.

Bu şekilde konuşarak aslında çocuğun bildiği örtülmüş ve yok sayılmış olur. Aslında çocuğun bir oturma şekli vardır,
bu iletişim dilini kullanarak çocuğun o bildiği reddedilmiş olur. Yani çocuğun o davranışı reddedilmiş olur.
Çocuğun bir davranışının reddedilmiş olması demek, onun varlığının da reddedilmesi demek aslında.

Bu iletişim dili ile hitap, çocuğu başkasının yönetmesine alıştırmak demektir...
Böylesi çocuklar sorumluluk almaktan çekinir, yanlış yapacağı kaygısı taşırlar...

3. Varlığın Kabulü ile İletişim
Çocuğun bir kişiliği, düşüncesi ve hisleri olduğu dikkate alınarak gerçekleşen iletişim şeklidir.
Bir önceki iletişim diline 'de' bağlacı ilave ederek çocuğun varlığını kabul edici bir iletişim dili kullanılmış olunur.
Mesela; yemek kaşığını yanlış tutan bir çocuğa, 'oğlum aslında kaşığı böyle de tutabilirsin' denmesi.
'Kızım otururken eteğini şöyle de toplayabilirsin'
Bu iletişim tarzında çocuğun yaptığı iş reddedilmeden başka bir yol tarif edilir.
'Sen çatalı öyle tutuyorsun. Olabilir. Böyle de tutabilirsin.'
Çocuğun davranışı reddedilmeden doğru olan davranış tarif edilmiş olur...

4. Fırsat Verici İletişim
Bu iletişim tarzında çocuğun yeteneklerinin ortaya çıkması için, 'çocuk aktif, yetişkin pasif' iletişim dili kullanılır.
'olsa nasıl olur?' kalıbı ile kullanılan iletişim dilidir.
Örneğin puzzle yapan çocuğa, babasının 'bu parçayı buraya taksak nasıl olur?' ,
'Çatalı şöyle tutsan nasıl olur?'

Yetişkinin iletişimde baskın olmamasıyla birlikte çocuğun kendisini kaygısızca ortaya koyabilmesine fırsat verilmiş olunur.

Bu şekilde çocukla iletişim kurulduğu zaman, onaylama kısmı çocuğa verildiği için, onaylanmış davranış, çocuğun kendi edindiği davranışa dönüşür.
O davranışta çocuğun kişiliğini oluşturur.

Sevgi ve Selamlarımla

[Ayşe Gençer]

Merhabalar @Sumeyye91 Hanım,

SÖZ BİR BÜYÜDÜR der Adem Hoca her zaman...

Ağızdan çıkan söz, çocuğun duygu dünyasına erişir. Her söz, çocuğun kalbinde bir eyleme dönüşür. Ve çocuğun içinde oluşan o hisler, aklıyla birlikte hareket ederek, çocuğun davranışını oluşturur.

Söz kişiliğin bir parçasıdır, çocukluk yıllarında edinilir ve yetişkinlikte onun kişiliğini oluşturur...


Bir ebeveynin edineceği en önemli beceri çocukla iletişim becerisidir.
Çocukla iletişimin 4 farkındalık seviyesi vardır.

1. Emir Kipi ile İletişim
Bu düzeyde iletişim alışkanlığına sahip yetişkinler, çocukla emir cümleleri kullanarak iletişim içerisindedirler.
'Getirsene şunu', 'götürsene bunu', 'Kızım versene' , 'Oğlum alsana'.
Yapsana, etsene, getirsene, götürsene ...
Çocuğun varlığını kabul edilmediği, onun bu sözlere itaat etmek zorunda olduğu baskı ile kendisine hissettirildiği,
çocuğu edilgenleştirildiği ve yetişkine bağımlı hale getirildiği iletişim dili 'emir kipi ile iletişim dili'dir.
Kontrolsüz bir iletişim dilidir ve farkındalık düzeyi en düşük iletişim dilidir.
Bu, genellikle baskın bir ortamda çocukluk yılları geçirmiş kişilerin, yetişkinlik yıllarında alışık olduğu iletişim tarzını sürdürme çabasıdır.

Böylesi kişiler, yakın çevrelerine karşı buyurucu, emredici, istediği yerine gelmediğinde kızgın ve öfkeli; ancak sosyal yaşamda arkadaşları arasında konuşkan, sevimli ve sempatik kişilerdir...

2. Olabilirlik Eki ile İletişim
Bu iletişim tarzında keskin bir dil kullanılarak, çocuğun benliği üzerinde baskı oluşturmak yerine olabilirlik ihtimali ile konuşarak benliğin rahatlaması hedeflenir.
Örneğin; çocuğu ile puzzle yapan bir babanın, 'evet, o parça oraya gelebilir' demesi.
'Oğlum suyu şöyle getirebilirsin'
'kızım otururken eteğini şöyle toplayabilirsin'.

Bu şekilde konuşarak aslında çocuğun bildiği örtülmüş ve yok sayılmış olur. Aslında çocuğun bir oturma şekli vardır,
bu iletişim dilini kullanarak çocuğun o bildiği reddedilmiş olur. Yani çocuğun o davranışı reddedilmiş olur.
Çocuğun bir davranışının reddedilmiş olması demek, onun varlığının da reddedilmesi demek aslında.

Bu iletişim dili ile hitap, çocuğu başkasının yönetmesine alıştırmak demektir...
Böylesi çocuklar sorumluluk almaktan çekinir, yanlış yapacağı kaygısı taşırlar...

3. Varlığın Kabulü ile İletişim
Çocuğun bir kişiliği, düşüncesi ve hisleri olduğu dikkate alınarak gerçekleşen iletişim şeklidir.
Bir önceki iletişim diline 'de' bağlacı ilave ederek çocuğun varlığını kabul edici bir iletişim dili kullanılmış olunur.
Mesela; yemek kaşığını yanlış tutan bir çocuğa, 'oğlum aslında kaşığı böyle de tutabilirsin' denmesi.
'Kızım otururken eteğini şöyle de toplayabilirsin'
Bu iletişim tarzında çocuğun yaptığı iş reddedilmeden başka bir yol tarif edilir.
'Sen çatalı öyle tutuyorsun. Olabilir. Böyle de tutabilirsin.'
Çocuğun davranışı reddedilmeden doğru olan davranış tarif edilmiş olur...

4. Fırsat Verici İletişim
Bu iletişim tarzında çocuğun yeteneklerinin ortaya çıkması için, 'çocuk aktif, yetişkin pasif' iletişim dili kullanılır.
'olsa nasıl olur?' kalıbı ile kullanılan iletişim dilidir.
Örneğin puzzle yapan çocuğa, babasının 'bu parçayı buraya taksak nasıl olur?' ,
'Çatalı şöyle tutsan nasıl olur?'

Yetişkinin iletişimde baskın olmamasıyla birlikte çocuğun kendisini kaygısızca ortaya koyabilmesine fırsat verilmiş olunur.

Bu şekilde çocukla iletişim kurulduğu zaman, onaylama kısmı çocuğa verildiği için, onaylanmış davranış, çocuğun kendi edindiği davranışa dönüşür.
O davranışta çocuğun kişiliğini oluşturur.

Sevgi ve Selamlarımla

Sevgili Derya Hanım merhaba,

Yazınızdan kendi adıma çok faydalandım. Çok teşekkürler

Sevgilerimle

[şifa]

Aynen bende çok faydalandim teşekkürler

[Ahval1]

Benzer şeyleri yaşamış olmakla beraber bugünlerde denk geldiğim bir video oldu. Videodaki uzman 'bende çok kızardım ederdim aileme ama simdi anlıyorum ki önemli olan niyetmiş. Bilmiyorlar bilmediklerini de bilmiyorlar. Bilmediğinden dolayı bir insanı yargılarsanız eğer bu sizin kendi cahilliğinizi kendi olgunlaşmamışlığınızı gösterir. Doğup büyüdüğünüz aile ortamındaki farkındalıklarınız ne kadar artarsa o kadar etkili anne baba olursunuz. 'Bilmiyorum bana beni iyi hissettirdi. Paylaşmak istedim.