Merhabalar,
Geçen gün çocuk terapisti bir yazarın bir yazısını okudum. Çocuğa tesir edilemeyip oyuncakların toplatılamadığı zamanlar için kendisinin de evde uyguladığı bir yöntemden bahsediyordu. Şöyleydi :
"Zaman zaman oyun biter ama çocuklar oyuncakları toplamaya yanaşmaz. Bu noktada süre kuralımız devreye girer. Çocuklara derim ki, 5 dakikaya alarm kuruyorum. Süre bittiğinde toplayıp, yerine kaldıracak kadar değer vermediğiniz oyuncaklar başka bir çocuğa hediye gider. Bu bir tehdit değil, eşyanın kıymetini bilme becerisinin gelişimi için bir yöntemdir. Çünkü oyuncağa kıymet vermek; yani usulüne uygun oynamak, kırıp dökmemek, oyun bittiğinde güzelce kaldırmak o oyuncağı bize nasip edene teşekkür etmektir. Süre bittiğinde toplanmamış oyuncaklar paketlenir ve başka çocuklara hediye edilir. Böylece hem oynanmayan oyuncaklar gereksiz yer tutmaz; hem de hediyeleşme, değer bilme, başkasını mutlu etme erdemleri kazanmış oluruz. "
Bu aralar kızıma oyuncaklarını toplama alışkanlığını edindirmek niyetindeyken gördüğüm bu yazı ilgimi çekti. İç sesime bakıp yazı üzerinde düşününce bana doğru bir yöntem olarak görünmedi. Kızımı düşünüyorum onun özel eşyaları olan oyuncaklarını sırf 5 dakika içinde toplamadı diye birisine versem çok incinirdi. Aramızdaki o özene bezene kurduğum bağa zarar verir gibi geldi. Yanılıyor muyum acaba? Siz ne düşünüyorsunuz bu konuda?
Çocuğu sindirmek, özel alanına girmek demek de olmaz mı? Tek taraflı ve buyurucu bir yaklaşım değil mi?