Müstakbel iki çocuk annesinin umutsuz ve uzun paylaşımı

[Hsn]

... ... ... ...

[Arda Cansizoglu]

sevgili @Hsn yurtdisinda nerdesinz?

[Arda Cansizoglu]

sevgili @Hsn benzer bir haldeyiz..anlattikalrinizin çoğunu eksik -fazla bende yaşadım..yurtdisinda olmak ayri bir imtihan bu süreçte..ama tüm buyasadiklariniza olumlu veya olumsuz anlam yüklemek sizin elinizde..
maşallah size ki daha ilk.cocugunuzda adem hoca ve anlattiklari ile tanismissinz..gayretiniz takdir edilesi..çocuklarınızda bir okadar şanslı..
ikinci hamilelik sizin altindan kalkabileceginiz kıvamda olacak ki Cenab-i Hâk böyle bir güzellik daha nasip etti..sizi yoran sey daha gelmemis vakit için kaygılanmak olmuş..gelecek için endişelenmek sadece yipratacaktir sizi..enerjinizi tuketecektir..onun yerine kendinizi yavrularınıza biraksaniz ,ruhunuzu ruhlarina değecek şekilde hissetmeye calissaniz..hem.kendinizi hemde yavrunuzu evinize yeni gelecek misafirinize hazirlasaniz kademe kademe..sonrasında da büyük bir tevekkül ve teslimiyetle el acip dua etseniz..çünkü her zor işi kolaylaştıracak olan suphesiz Allah'tir
yavrunuzu hâlâ emziriyor olmaniz çok güzel birsey.ve birkaç aya kalmadan emme refleksinin azaldigini farkedeceksinz..siz yeni misafiriniz gelene kadr kendinizi yaninizdaki yavrunuza nek dr kolay birakirsaniz sütten keserkende çok zorlanmazsizn diye düşünüyorum..önce sizin kaygi esiginizi azaltmanizda yarar var..bunun icin sizi anladığını düşündüğünüz anneniz,kardesinzle,dostunuzla( varsa) paylaşmanız da yarar var.böyle kendinzi yanlizlastirdikca daha da ruhunuzu daraltirsinz..sevdigi birileri ile paylasmak herzmn insani rahatlatir..ve tabi ki eşiniz..onunla her duygunuzu paylaşmaniz mutlaks sizi genişletecektir..ne hissettiginiizi ,neden kaygilandiginzii anlatin.anlamasa da o sizin eşiniz..ona anlatmayacaksınız da kime anlatacaksiniz ..bazen eşlerin bakış açısınâ ihtiyaç duyabiliyoruz..onlarda bizimkine..mutlaks paylaşın eşinizle..
birde turkiyeden yaniniza birilerinin gelme durumu hicmi yok?anneniz,kayinvalideniz falan..kısa süreliğine de olsa..
her işi kolaylaştıran Allah içinize genislk versin inş..
kolay gelsin...

[Esmazeynep]

Allah yardımcınız olsun allah kolaylığını vericektir mutlaka...bende ilk kızım 4 yaşı dolsun dusunuyordum ama hamile kaldığımı öğrendim ve 30 aylıkti ilk kızım hamileyken emzirebilexegimi hiç düşünmemiştim biranda bırakırdım görünmeyen bir şey sürerek hep sen büyüdün acı olucak süt diyordum ama çok zor bir geceydi..her yaşın ayrı bir zorluğu da var hicbisey istediğimiz gibi olmuyor ama hayırlı olanı Rabbim biliyor o kolaylığını da verir içinizi ferah tutun allah yardımcınız olsun

[Arda Cansizoglu]

Sevgili @Hsn oncelikle yeni misafiriniz hosgelmis sefalar getirmis hanenize.Rabbim hayirla ve guzelliklerle dolu bir omur nasip eylesin..tum ailenizlecok mutlu oldum...
Evet ben yurtdisindayim ve 6 yasinda bir oglum 3yasinda bir kizim var ve nasipse 1--2haftaya da evimizin 3.misafiri tesrif edecek.hamdolsun ki ayni lezzeti 3.kez nasip etti Yaradan..
Gurbetin agirligini insanin omuzlarinda hissetmemesi imkansiz..ama gurbeti ne olarak tanımladığımiz cok onemli bence..mesafeler elbette muhim ama birde insanin kendi icindeki asamadigi mesafeler var..bu cok daha zarar verici olabiliyor bazen..
Oncelikle büyük çocuğunuzun sütten kesilme zamani yaklastigi gibi emme ihtiyacininda arttigi ve yine paralelinde duygusal degisikliklerinin zirve yaptigi bir donemdesiniz..bebeginiz ise tamamen size ihtiyac duyan bir dönemde..yasadiklarinizin hepsi cok normal..hislerinizi cok iyi anlayabiliyorum..kendinize bakan yonuyle anneliginize bakan yonuyle neler düşündüğünüzu cok iyi algılıyorum emin olun..öncelikle genisleyin derim size..ilk yapmaniz gereken sey genislemek..daha da genislemek..insan genisleyebildigi kadar kriz yönetebilme kabiliyeti de paralelinde genisliyor cunku..ruhen genislemek cocukalrinizi hissedebilme ve ruhen duyabilmenizi kolaytiracak..
size ilk tavsiyem su olacak,evet gece defalarca uyanmis bir anne olacaksinz ama tum gun cocuklara yetebilmek istiyorsanız sabahlari mutlaka cocuklarinizdan bi 35-40dk erken uyanip gune oyle baslamak cok önemli..ki adem hocamiz da bunu pek cok yerde dile getiriyor...hemen bir yumurta birbardak sut bir parca ekmek seklinde karninizi doyurmak..hatta mumkunse haftada ikigun mesela esiniz hazirlasa size kahvaltinizi..bu konuda yardim isteseniz kendisinden..annenin aclik ve tokluk durumu cok etkileyebiliyor gun boyu enerjinizi..cunku lokomatif gibi dusunmek gerek ..vagonlari cekebilmesi icin guce ihtiyaci var annenin..
siz uyanmis ve zinde bir sekilde gune basladiginizda aglayan bebege de oglunuzada alternatif uretmekte zorlanmayacaksiniz bakin görün..
Benimde esim sabah 7 aksam 7calisiyor..bazen daha gecte gelebiliyordu..bu süreçte benim yapmaya calistigim temel sey suydu;gunu zaman dilimlerine bölmek..sabah 7de gune basliyorsak 7-10 arasi (10-13arasi)(13-15 arasi) mesela parka cikmak,markete gitmek,oglumla yapabilecekelrimi kafamda ayarlayip ona gore zamani duzenli kullanmayabl gayret etmek..zamani dilimlere ayirmak benim genislememi de cok etkilemistir..
Evdeyken de kizim zaten emip uyuyup kucakta gezdigi icin koala modundaydik.bu surecte oglumu hemen hemen herseye dahil etmeye calismis fikrini almisimdir..kardesinin altini alacaksam bunu bir aktiviteye cevirmekten tutunda uyuyacaksa berber ninniler uydurarak üçlü koalisyon kurarak gunleri gecirmek..havalar isininca isler daha kolay olmustu tabi..birinden birini ayirmak cok mumkun olmadigi icin ne yapiyorsak berbaer yapiyorduk kisaca..
annenin genislemesi burda devreye giriyor iste..eger çocuklariniza kendinizi birakamaz iseniz onlarin duygusal ve fiziksel ihtiyaclari yuk gibi gelir ve anne yorulur diyor ya adem hocamiz..çok doğru..
oysa genislemeye calisan bir anne cocukalri ruhen duymaya çalışıp sonra da yaslarina gore siraya koyarak biseyleri ilerletmek daha kolay oluyor bence..mesela aklima gelenlerden yazayim.kizimi emzirip yanimizda uyanik dururken abisiyle tren kurup oynardik..yada yine kizim emerken abisinden yanimizda resim yapmasini rica ederdim..hep bi grup çalışması yani.."sen beni bekle "demek yerine hadi berbaer sunu yapalim demek daha guzel neticeler veriyordu bence..birde bebeginizi kucaginizda bir kanguruya koyup oglunuzda yaninizds mutfakta berbaer makarna corba yapabilirsnz mesela..bu oglunuz icinde emin olun keyif verici olacaktir..bebek eger uyanikken durmuyorsa bu yontemi kullandigim zamanlar olmustu...
Bunun disinda aksam ikiside uyudugunda bir saat icinde ertesi günün yemegini yapiyordum ki gun icinde yemek gibi bir kaygim olmuyordu.hem esim geldiğinde hemde biz oglumla aciktigimizda isitip yiyorduk ..bunu duzenli yapmaya özen gosteriyordm..
Birde haftada uc aksam da olsa eve aldigim ufak spor aletleri ile kendime spor saati koymustum.hem dogum sonrasi icin vucudumun toparlanmasi adina kendimi cokiyi hissetmeme vesile oluyordu hemde kendime zaman ayirmak adina bir aktivite oluyordu..malum çocuklari birakip biyerlere gitme luksum olmadigi icin bende kendime böyle 25-30dk zaman ayirmis oluyordum..cooook iyi geliyordu..
ve yine hergun olamasa da haftada 4,5 gun mutlaka 10syfacikta olsa biseyler okumak duzenli yapmaya calistigim seylerdendi..
Evin isine yetisebldigm kdr yapiyordum..ve hafta sonlari agirlikli esimin yardimi ile yapiyordum..tabi burda evin esyasinin azciik olmasida ayrics isimi kolaylastiriyordu..
Bunun disinda surekli anneliginizi sorgulamayin..surekli kendinizi negatif telkinlerde bulunmayin..bol bol adem hocamizi dinlemek ve örneklere sahitlik etmek emin olun kriz yonetmelerinde cok isinize yarayacak.cunku biz annelerin en cok tikandigi sey..iki çocuk ayni anda aglayip sorun oldugunda olaya nasil mudahele edecegimizi kestirememiz..ne yapacağımızı bilememiz..
Bebek agliyorsa ihtiyacinin ilk sirada olmasiyla diger tarafta iktidar mucadelesinden yada bir onceki surecte iyi yonetilememis durumdan dolayi duygusal yoksunluk yasayan cocuga ne yapacagimizi bilememiz cikmaza sürüklüyor..oysa büyüğe zaman ayirdigimizda kendimizi tamamen cocugumuza verebilmis olsak bu bize küçükle zaman gecirirken sakin ve anlayisli bir abla abi profili olarak geri donecektir....
Ki siz ilk cocugunda adem hocamizi keşfetmiş cok şanslı annelerdensiniz..bu yüzden annelik hislerinize lutfen guvenin ve genisleyin..rahatlamaya calisin...
Tum bunlarin yaninda esinizden mutlaka ama mutlaka duygusal olarak destek talepte bulunun..anlatin..sizi dinlemesini rica edin..firsat buldukca da yardim isteyin..
Ayrica oyun ablasi cok güzel bir fikir olmus..keske baska birisni daha bulabilseniz..hem evde size yar yaren olur..bir sureligine de olsa..belki tekrar arayabilirsinz baska birisini..denemekte fayda var
Şimdilik aklima gelenler bunlar..bunaldikca yazin bize..ben dahil tum arkadaslar elimizden geldigince yasadikalrimzi paylasmaya calisir yardimci olmaya gayret ederiz ins...
Birde unutmadan..son bisey..
Son bir tüyo..hergun anne-babaniza, esinize,kendinize ,evlatlarınızin giyabinda tum cocukalra duzenli dua etmenizi siddetle tavsiye ediyorum..
Rabbım bize merhamet et ve bizlere merhamet ver diyerek..hergun ettiginiz sabit bir duaniz olmasini tavsiye ederim
Bir terapi gibi ..
Zira duamiz bizi genisletecek en temel yardimci etken..
Tekrar gorusmek duasi ile diyeyim..
Rabbim yar ve yardimciniz olsn...

[EsmaGG]

19 aylık bir oğlu olan anadolu pedagojisi ile daha hamilelikten önce tanışmış, stressiz bir hamilelik için ögretmenligi bırakmış, hamilelik ve sonrasında saatlerce çocuk deyip geçmeyin radyo arşivlerini dinlemiş her şey yolunda giderken, sorunsuz mutlu bir şekilde emziriyorken, güvenli bağlanmayı uygulamaya çalışırken, oğlum 3 yaşına girsin sonra kardeş düşünürüz derken, daha bir yaşına girmeden sürpriz hamileliğini öğrenmiş bir anneyim. Rabbimin takdiri dedik, surpriz hediyesi dedik 38 haftaya geldik heyecan ve sevinçle ikinci oğlumuzun aramıza katılmasını bekliyoruz. Fakat zor bir süreçten geçtim ve geçiyorum ve daha da zorlaşacağını düşündükçe çok korkuyorum. Travmatik bir sezaryenin ardından bu kadar kısa süre sonra tekrar doğum yapacak olmak, yurtdışında yalnız ve desteksiz, yardımcısız bulunmak, eşimin işlerinin bu yıl daha yoğun,* yorucu olması, geç gelmesi oğlumu hala emziriyor olmak hepsi ayri birer konu açılması gereken soru işaretleri benim için :-(
Ama bugünlerde özellikle kendimi olmak istediğimin çok ötesinde bir anne olarak görüyorum daha minicik bir bebek olan oğluma asla yapmam dediğim davranışlarda bulunuyorum. Hamile kalınca sutten kesmen lazım dayatmalarına rağmen cokca araştırarak, hakkı olduğunu düşünerek, güvenli bağlanmamiza zarar vermemek için* emzirmeye devam etmeye ve tandem emzirmeye kendim karar verdim ve şimdi bebek doğunca nasıl olacak, önce onu mu bunu mu emzirmeliyim gece ikisi birden uyanınca nasıl yapacağım : ((( ya bebeğin alması gereken kolostrumu ve sütü abisi alırsa gibi kaygılar ve göğüs uçlarındaki ağrı ve hassasiyetten dolayı her emmek istediğinde oğluma isteksizce davranıyorken kendimi vermiyor, mutlu emzirmiyorken bunun ona ne faydası olacak bilmiyorum. Ve hamileliğin yorgunluğu, gün boyunca yalnız başıma oğlumla ve ev isleriyle igilenmek zorunda olmak ve onun iki yaş sendromu belirtileri göstermesi hepsi bir araya gelince beni çok yıprattı. Bu süreçte adeta anadolu pedagojisinden soğudum, iç sesimi bastırmak için artık dinlememeye takip etmemeye başladım. Çaresiz, yalniz ve terapisizim artık... Eşimin desteğinden de mahrumum ve bunu en çok kuzuma yansıtmaya başladım artık daralıyorum... Bütün bunları paylaşacak anlatacak hiç kimsem de yok Ailem uzakta üzülmesin diye, arkadaşlar tek hamile olan bu dünyada sen misin demesin diye adeta kendimi kimsesizlige ittim... Sorum ise şu:* eşim evet çok yoğun, o da zor günler geçiriyor eve yorgun ve geç geliyor ama doğumdan sonraki süreçle beraber işin daha çıkmaza girmemesi için onun en azından duygusal desteğini nasıl sağlayabilirim. Anlatamıyor, kendimi ifade edemiyorum... oğlum gece uyanınca örneğin artık o ilgilensin bebek gelince zorlanmayalım diye düşünüyorum o da çok yorgun oluyor söyleyemiyorum ama yapmayınca da bu kez ona kırılıyor, sonra enerjisiz mutsuz olan ben oluyorum. O bana elinden gelen yardımı yaptigini ifade etti birkaç kez benimse beklentilerim mi çok yüksek bilmiyorum ama çok yoruluyorum yetişemiyorum ve iki çocuklu günlerimden çok umutsuzum... hiç bir şeye yetemeyecek, yetişemeyecek onların da ruhunu inciterek büyüteceğim güvenli bağlanma hayali kurarken, kaygılı, başarısız, mutsuz bir canavar anneye* dönüşeceğim... şuan bu kısa dönemdeki tek tesellim ve umudum normal doğum yapmak... Ama sonrası nasıl olacak bilmiyorum... Eşimi nasıl dahil edebilir ve duygusal destegini, empatisini sağlayabilirim? Konusmayi cok denedim ama sonuçta kendimi bencil, abartan ve suclu hissettim hep... Desteğinizi bekliyorum... Diğer bir soru; doğum sırasında ve hastanede kalma durumunda oğlumun nerede nasıl olacağını çok düşündük, ama birine bırakmanın doğru olmacağına karar verdik en son. Daha önce bir saat bile ayrilmadik. Hep beraber hastaneye gideceğiz ve ailecek kalmak için izin aldık. Bu durumda eşim doğumda benim yanımda değil oğlumuzla birlikte olacak, o anda yalnız ve desteksiz olmak benim için zor olsa da... Babası olunca beni çok aramaz ama bu karar ne kadar doğru oldu onun ruhunun zarar görmemesi ve etkilenmemesi için? Şimdiden teşekkürler... Uzmanlarımızın da birkaç kelamı mutlu etmeye yetecektir...

Ben mi yazdım acaba bunları dedim biran tamamen aynı durumdayız. Tek fark en hamile kaldığımda oğlum1,5yaşındaydı şuan 32.haftadayım ve oğlumu sütten kesme aşamasındayım. Ve çok korkuyorum doğumdan sonrasından��

[EsmaGG]

Yazdiklariniz için minnettarım. Firsat bulup kafamı toparlayip cevap verememiş olsam da bir haftadir tavsiyelerinizi uygulamaya çalışıyorum... belki sizin de bebeginiz araniza katılmıştır her şey yolundadir umarim, Rabbim kolaylik versin. Sizde yaş farkı biraz daha iyimis bizde daha 2 yasina girmemis kendisi bebek olan erken büyümüş bir yavru var inanın onun için o kadar üzülüyorum ona yetemedigim için oyle vicdan azabi cekiyorum ki... anlayacak bir yasta olmaması daha da zorlaştırıyor sanirim... kardesinin uzerine çıkmak istiyor örneğin nasil anlatabilirim zarar verebilecegini bilmiyorum... kıskanmamalı mı normal olan ölçü ne bilmiyorum. Her seye dahil etmeye çalışıyorum ama yine de onun hırcinligini, mutsuzlugunu, can sıkıntısını, tam bebek uykuya dalacagi an kucak isteyip de ihtiyacini gideremedigimi, benim kaygili daralmış anlarimda onun kafasini duvara yere vurmaya başladığını gördükçe iyice mahvoluyorum. Tek sıkıntım tek üzüntüm bu diyebilirim. Ne yorgunluk ne uykusuzluk... Eşim 10 günlüğüne şehir dışında bebeğin kimlik pasaport işlemleri için ve bu günler her sey daha sıkıcı oglum için. Babacım diye uyaniyor geceleri ve cani yaninca babacim diye agliyor. Bu bana degil de babasına bağlandığını mi gösteriyor bilmiyorum. Son zamanlarda birçok ihtiyaci ile babasi ilgilendi çünkü. Dediginiz gibi sürekli anneligimi sorguluyorum sanirim ve kendimi bırakmadığımi, baglanamadigimi yetemedigimi, beceremedigimi çok dusunuyorum. Hatta bir gün birine birakabilmissem kendimi, digerine yapamiyormusum gibi hissediyorum. Gercekten ikisine de ayni anda bağlanamaz mi bir anne? Kanguru önerinizi çok kullandık bu sekilde saklambac bile oynuyoruz bebek icinde uyurken. Butun isleri zaten hep oglumla beraber yapiyoruz. Yemek yaparken tezgahta oturur o da hep karistirir tuzunu katar bizim için pek farklı bi aktivite değil... kendim için olan önerilerinizden şimdilik sadece kahvaltiya dikkat etme kısmını uygulayabiliyorum dua konusunda eksiğim onu da biliyorum... tekrar teşekkür ederim ve bu fikirlerinizin, tecrubelerinizin her an kafamda yankilandigini ve gerçekten çok işe yaradığını bilmenizi isterim... dua ile...

Konunun sonunu okumadan yazmışım siz doğum yapmışsınız. Hayırlı ömürlü olsun evladınız. Rabbim yardımcınız olsun. Tecrübelerinizi paylaşın lütfen bende merak ediyorum.. Çok mu korkmalıyım az mı�� birde doğum sırasında büyük oğlunuzu ne yaptınız onu merak ettim?

[EsmaGG]

Sevgili @Hsn oncelikle yeni misafiriniz hosgelmis sefalar getirmis hanenize.Rabbim hayirla ve guzelliklerle dolu bir omur nasip eylesin..tum ailenizlecok mutlu oldum...
Evet ben yurtdisindayim ve 6 yasinda bir oglum 3yasinda bir kizim var ve nasipse 1--2haftaya da evimizin 3.misafiri tesrif edecek.hamdolsun ki ayni lezzeti 3.kez nasip etti Yaradan..
Gurbetin agirligini insanin omuzlarinda hissetmemesi imkansiz..ama gurbeti ne olarak tanımladığımiz cok onemli bence..mesafeler elbette muhim ama birde insanin kendi icindeki asamadigi mesafeler var..bu cok daha zarar verici olabiliyor bazen..
Oncelikle büyük çocuğunuzun sütten kesilme zamani yaklastigi gibi emme ihtiyacininda arttigi ve yine paralelinde duygusal degisikliklerinin zirve yaptigi bir donemdesiniz..bebeginiz ise tamamen size ihtiyac duyan bir dönemde..yasadiklarinizin hepsi cok normal..hislerinizi cok iyi anlayabiliyorum..kendinize bakan yonuyle anneliginize bakan yonuyle neler düşündüğünüzu cok iyi algılıyorum emin olun..öncelikle genisleyin derim size..ilk yapmaniz gereken sey genislemek..daha da genislemek..insan genisleyebildigi kadar kriz yönetebilme kabiliyeti de paralelinde genisliyor cunku..ruhen genislemek cocukalrinizi hissedebilme ve ruhen duyabilmenizi kolaytiracak..
size ilk tavsiyem su olacak,evet gece defalarca uyanmis bir anne olacaksinz ama tum gun cocuklara yetebilmek istiyorsanız sabahlari mutlaka cocuklarinizdan bi 35-40dk erken uyanip gune oyle baslamak cok önemli..ki adem hocamiz da bunu pek cok yerde dile getiriyor...hemen bir yumurta birbardak sut bir parca ekmek seklinde karninizi doyurmak..hatta mumkunse haftada ikigun mesela esiniz hazirlasa size kahvaltinizi..bu konuda yardim isteseniz kendisinden..annenin aclik ve tokluk durumu cok etkileyebiliyor gun boyu enerjinizi..cunku lokomatif gibi dusunmek gerek ..vagonlari cekebilmesi icin guce ihtiyaci var annenin..
siz uyanmis ve zinde bir sekilde gune basladiginizda aglayan bebege de oglunuzada alternatif uretmekte zorlanmayacaksiniz bakin görün..
Benimde esim sabah 7 aksam 7calisiyor..bazen daha gecte gelebiliyordu..bu süreçte benim yapmaya calistigim temel sey suydu;gunu zaman dilimlerine bölmek..sabah 7de gune basliyorsak 7-10 arasi (10-13arasi)(13-15 arasi) mesela parka cikmak,markete gitmek,oglumla yapabilecekelrimi kafamda ayarlayip ona gore zamani duzenli kullanmayabl gayret etmek..zamani dilimlere ayirmak benim genislememi de cok etkilemistir..
Evdeyken de kizim zaten emip uyuyup kucakta gezdigi icin koala modundaydik.bu surecte oglumu hemen hemen herseye dahil etmeye calismis fikrini almisimdir..kardesinin altini alacaksam bunu bir aktiviteye cevirmekten tutunda uyuyacaksa berber ninniler uydurarak üçlü koalisyon kurarak gunleri gecirmek..havalar isininca isler daha kolay olmustu tabi..birinden birini ayirmak cok mumkun olmadigi icin ne yapiyorsak berbaer yapiyorduk kisaca..
annenin genislemesi burda devreye giriyor iste..eger çocuklariniza kendinizi birakamaz iseniz onlarin duygusal ve fiziksel ihtiyaclari yuk gibi gelir ve anne yorulur diyor ya adem hocamiz..çok doğru..
oysa genislemeye calisan bir anne cocukalri ruhen duymaya çalışıp sonra da yaslarina gore siraya koyarak biseyleri ilerletmek daha kolay oluyor bence..mesela aklima gelenlerden yazayim.kizimi emzirip yanimizda uyanik dururken abisiyle tren kurup oynardik..yada yine kizim emerken abisinden yanimizda resim yapmasini rica ederdim..hep bi grup çalışması yani.."sen beni bekle "demek yerine hadi berbaer sunu yapalim demek daha guzel neticeler veriyordu bence..birde bebeginizi kucaginizda bir kanguruya koyup oglunuzda yaninizds mutfakta berbaer makarna corba yapabilirsnz mesela..bu oglunuz icinde emin olun keyif verici olacaktir..bebek eger uyanikken durmuyorsa bu yontemi kullandigim zamanlar olmustu...
Bunun disinda aksam ikiside uyudugunda bir saat icinde ertesi günün yemegini yapiyordum ki gun icinde yemek gibi bir kaygim olmuyordu.hem esim geldiğinde hemde biz oglumla aciktigimizda isitip yiyorduk ..bunu duzenli yapmaya özen gosteriyordm..
Birde haftada uc aksam da olsa eve aldigim ufak spor aletleri ile kendime spor saati koymustum.hem dogum sonrasi icin vucudumun toparlanmasi adina kendimi cokiyi hissetmeme vesile oluyordu hemde kendime zaman ayirmak adina bir aktivite oluyordu..malum çocuklari birakip biyerlere gitme luksum olmadigi icin bende kendime böyle 25-30dk zaman ayirmis oluyordum..cooook iyi geliyordu..
ve yine hergun olamasa da haftada 4,5 gun mutlaka 10syfacikta olsa biseyler okumak duzenli yapmaya calistigim seylerdendi..
Evin isine yetisebldigm kdr yapiyordum..ve hafta sonlari agirlikli esimin yardimi ile yapiyordum..tabi burda evin esyasinin azciik olmasida ayrics isimi kolaylastiriyordu..
Bunun disinda surekli anneliginizi sorgulamayin..surekli kendinizi negatif telkinlerde bulunmayin..bol bol adem hocamizi dinlemek ve örneklere sahitlik etmek emin olun kriz yonetmelerinde cok isinize yarayacak.cunku biz annelerin en cok tikandigi sey..iki çocuk ayni anda aglayip sorun oldugunda olaya nasil mudahele edecegimizi kestirememiz..ne yapacağımızı bilememiz..
Bebek agliyorsa ihtiyacinin ilk sirada olmasiyla diger tarafta iktidar mucadelesinden yada bir onceki surecte iyi yonetilememis durumdan dolayi duygusal yoksunluk yasayan cocuga ne yapacagimizi bilememiz cikmaza sürüklüyor..oysa büyüğe zaman ayirdigimizda kendimizi tamamen cocugumuza verebilmis olsak bu bize küçükle zaman gecirirken sakin ve anlayisli bir abla abi profili olarak geri donecektir....
Ki siz ilk cocugunda adem hocamizi keşfetmiş cok şanslı annelerdensiniz..bu yüzden annelik hislerinize lutfen guvenin ve genisleyin..rahatlamaya calisin...
Tum bunlarin yaninda esinizden mutlaka ama mutlaka duygusal olarak destek talepte bulunun..anlatin..sizi dinlemesini rica edin..firsat buldukca da yardim isteyin..
Ayrica oyun ablasi cok güzel bir fikir olmus..keske baska birisni daha bulabilseniz..hem evde size yar yaren olur..bir sureligine de olsa..belki tekrar arayabilirsinz baska birisini..denemekte fayda var
Şimdilik aklima gelenler bunlar..bunaldikca yazin bize..ben dahil tum arkadaslar elimizden geldigince yasadikalrimzi paylasmaya calisir yardimci olmaya gayret ederiz ins...
Birde unutmadan..son bisey..
Son bir tüyo..hergun anne-babaniza, esinize,kendinize ,evlatlarınızin giyabinda tum cocukalra duzenli dua etmenizi siddetle tavsiye ediyorum..
Rabbım bize merhamet et ve bizlere merhamet ver diyerek..hergun ettiginiz sabit bir duaniz olmasini tavsiye ederim
Bir terapi gibi ..
Zira duamiz bizi genisletecek en temel yardimci etken..
Tekrar gorusmek duasi ile diyeyim..
Rabbim yar ve yardimciniz olsn...

Yazdıklarınız benim içinde çok iyi oldu okurken rahatladım sanki bir yapabilirim gibi hissettim. Çok kıymetli tecrübeleriniz Allah razı olsun.. Bende 32haftalık hamileyim ve 24aylık oğlum şuan sütten kesmenin son aşamasındayız. Gece uyurken emiyor sadece.2gündür sabah emmesini bıraktık. Bugün öğlen uyumadan önce çok ağladı. Ama o kadar içli ve bağırarak ağladı ki o ağladıkça içimden daralmaya başladım ve oğlumun susmayacağını uyumayacağını düşündüm. Sonra birden kendi kendime şuan onun çok hassas olduğunu emmeyi bıraktığından dolayı böyle olduğunu düşündüm içime bir yumuşama geldi o gerginlik bir anda kayboldu ve oğlum kuzum tamam annem yanındayım ben diye sıkı sıkı sarıldım. Ve benim rahatlamamla oğlumun uyuması bir oldu. Mucize gibi birşeydi. Ilk kez oldu. Keşke hep bunu yapabilsem. Genişlemek böyle mi oluyor bilmiyorum. Paylaşmak istedim...

[EsmaGG]

Sorunuza cevap verdim sanırım : ) çoğu korku yersizmis... biz doguma çantalarımızı alip hep beraber gittik tatile gider gibi : ) otelde kalir gibi hastanede kaldik. Eşim çok zorlandi tabi hem oglumun ihtiyaclari hem hastane isleri hem sezaryen sonrasi bana refakatcilik derken... ama en mantiklisi böyle oldu ve biz oglumla ayrilmamis olduk. Rabbim e çok şükür ameliyat sonrası normal doğum kadar rahatti çok çabuk toparlandim ilki kadar ağrım olmadi ve kendim halledebildim her işimi... zorlukla beraber bir kolaylik vardir şüphesiz...

Sizin adınıza sevindim.cevabınız için teşekkür ederim.

[EsmaGG]

Ne desem bilemedim. Hissettiklerim normalmiş diye mi düşünmeliyim. Kaygılar yersizmis meğer ben ettim siz etmeyin mi demeliyim :-) ama bir gerçek var ki doğum sonrası kafa olarak hamilelikten daha rahat daha az kaygılı daha mutlu hissediyorum. Biz bir seyi hesaba katmiyoruz sanırım bir bebek doğacak ama hala hamilelikteki yorgun enerjisiz agir rahatsiz halimizle devam edecegiz saniyoruz oysa vücut ve hormonlar değişiyor Rabbim size güzel bir enerji bahşediyor. O yönden daha guzel ve hafif günler sizi bekliyor. Ve eşim tahmin ettiğimden bekledigimden çok destek oldu bütün yük ondaydi çok yoruldu ama gelip gecti işte, sizinki de gelip geçecek inanın umarım çok güzel gecer. Sütten kesme sureciniz nasil gidiyor bizde bu kısım farkli olarak ilerliyor... geriye dönüp bakinca vaktim ve firsatim varken oglumla daha çok verimli vakit geçirip daha çok sarsılsaymışım keske diyorum.
Her sey güzel olacak inanin ve her sey bizde bitiyor zihnimizde... pek faydali olamasam da yazmadan geçemedim

Bu cevabınızı nasıl olduysa kaçırmışım şimdi okudum. Çok sağolun paylaştığınız için. Inananın çok rahatladım.dediğiniz doğru hamilelikte hormonlardan duygular çok karmaşık inişli çıkışlı bir hal alıyor. Umarım bende siin gibi hissederim. Sütten kesme sürecimiz biraz duygusal ilerliyor doğrusu bu süreçte etkiledi beni. Oğlum sebepsiz ağlamalara başladı ve ben sabrımın son sınırındayım onu kırmaktan üzmekten korkuyorum bir yandan. Bir yandan içimdeki daralmışlıktan boğuluyorum. Son yazdığım gibi her zaman sakinleşebilsem keşke o zamanlarda gelecek mi yoksa daha da sinirli bir hal mi alacağım onu düşünüyorum. Ondan korkuyorum. Rabbim sizede kolaylıklar versin yurt dışında yalnız olmakta çok zor bende yaşadım bir dönem o zaman evladım yoktu tabi çocukla daha zor. İnş. Bize verilen bu yüce vazifeyi hakkıyla yapabiliriz. Adem hocam diyor ya çocuk Aziz bir misafir diye. İşte bu söylediği aklıma gelince burnumun direği sızlıyor.. O Aziz misafirleri hakkıyla ağırlamayı nasip etsin Rabbim. Arda hanımında dediği gibi bolca duaya ihtiyacımız var sanırım.