Simdi 5 sene huzur evinde yasamis bir kadinin aci bir mektubunu aglayarak okudum o kadar kotu hiss etdim ki kendimi.kim bilir bizim sonumuz ne olucak?!Allah her kese hayirli evlat versin.Nerde yanlis yapiyoruz ki,evlatlar huzur evine atacak seviyeye geliyorlar?Biz 'aman bu lafi soylemeyim cocugumu kotu etkiler' derken ugrasirken ,nasil olur da cocuk bu kadar kolaylikla bu karari veriyo?Eskiden anneler cocularini doverleri,mola verirlerdi,kuserlerdi terbiye ederim derken,hatta meshur bir deyim var,anne tokadi deye,amma o annelerin,babalarin cocuklari asla huzur evine kapatmazdi.Benim baba annem babami cok dovmus yanlis yapdiginda simdi babam onu bas taci eder.Acaba biz anneler bu kadar genislik gosterdiyimiz icin mi oluyo bunlar?Nerde yanlis yapiyoruz ki,huzur evindeki anne babalarin sayi artiyo her gun.Ben dovelim demiyorum da estagfurulla.Sadece bizim sonumuz boyle olmasino istemiyorum,ki buna dogru godiyoruz sanki.Acaba ayakda duran her kendi kendi yapan her kerarini kendi veren,hatta cogu zaman ben sorarim 'oglum boyle istermisin yapalim mi?yok anne hayir derse yapmam',opduyumuzde bile izin aldigimiz cocuklarimiz bizi neden huzur evine kapatiyolar ki.cok dusunuyorum bu konuyu.