Hocam selamlar. Benim problemim kendi şahsımla alakalı daha çok diye düşünüyorum. 38 yaşımda bekar bir bayanım. Daha evvel evlilik aşamasına gelmiş iki-üç ciddi ilişkim oldu. İlki 4 yıl sürmüştü. okul bitip uzaklaşınca acaip bir soğuma hissettim ayrıldık. O ara ailevi problemlerimiz oldu, babam yurtdışına çalışmaya gitti. Diğer İkisinde de bir şekilde anlaşamadık ailelerimiz uyuşmadı ayrıldık. Bu ara yine görüştüğüm biri var. Fakat ben yine ailelerimizde çok farklılıklar seziyorum. Her ailede çok farklılık olur elbet ama sorun şu ki hem kendi ailem hem bem pek farklılıklara tahammül edemiyoruz. Bizim ailemiz geniş çok eğitimli görmüş geçirmiş insanlarla dolu. Evlenme planı yapmış olduğum arkadaşın ise sanıyorum ailesi daha küçük, kendi halinde bayağı muhafazakar insanlar. O çok iyi bir insan fakat kendisinde de ailesinde de alışamadığım farklılıklar görüyorum. Benden 8 yaş küçük
Ama o hiç bunu sorun etmiyor. Öyle melek gibi bir insan ve bir o kadar ilgili ki. üç dört aydır tanıştığım bu kişiye de bağlandığımı hissettim. Ama ben Çok mükemmeliyetçiyim her seferinde hayal kırıklığına uğradım yine uğrayacağımı hissediyorum. Ama ayrılığı da göze alamıyorum. Sevdim, bağlandım, yani bir yanım çok bağlanıyor bir yanım çok kopuk, huzursuzum. Çünkü kendimi tanıdığım kadrıyla en ufak hayat farklılığına karşı dayanıksızım. Mesela memlektimizden şehre taşınmıştım da panik atak olmuştum. Şimdi ailemden tamemen kopup çok aşırı da sevmediğim biriyle hayat kurmak....terapistim bağlanma korkun var diyor. çok derin bağ kurunca sıkıntı basıyor kalbim atıyor. Ya da çok istemediğimden mi uygun görmediğimden mi anlayamadım. Ayrılmıyorum da. Üzmekten de korkuyorum. Garip bir durum. Ne yapacağım bilemedim.
Ama o hiç bunu sorun etmiyor. Öyle melek gibi bir insan ve bir o kadar ilgili ki. üç dört aydır tanıştığım bu kişiye de bağlandığımı hissettim. Ama ben Çok mükemmeliyetçiyim her seferinde hayal kırıklığına uğradım yine uğrayacağımı hissediyorum. Ama ayrılığı da göze alamıyorum. Sevdim, bağlandım, yani bir yanım çok bağlanıyor bir yanım çok kopuk, huzursuzum. Çünkü kendimi tanıdığım kadrıyla en ufak hayat farklılığına karşı dayanıksızım. Mesela memlektimizden şehre taşınmıştım da panik atak olmuştum. Şimdi ailemden tamemen kopup çok aşırı da sevmediğim biriyle hayat kurmak....terapistim bağlanma korkun var diyor. çok derin bağ kurunca sıkıntı basıyor kalbim atıyor. Ya da çok istemediğimden mi uygun görmediğimden mi anlayamadım. Ayrılmıyorum da. Üzmekten de korkuyorum. Garip bir durum. Ne yapacağım bilemedim.
Son düzenleme: