Depresyondayim. Kendi basima cozmek istiyorum. Gurbetteyim kimsem Yok. Bulundugum şehirde yeniyim 2 ay oldu tașınalı. 6 yaș oğlum var. Okula gidiyor. 3 aylık da hamileyim. Esim elinden geleni yapıyor. Düșük tehdidi oldugu icin yuruyus yapmam ev isi yapmam yasak. Normal sartlarda bu durumu çok iyi degerlendirebilirim. Bol bol kitap okuyunca birseyler yapabilirim. Ama icimden hiçbirşey yapmak gelmiyor. Haftasonlari Esim ve oğlumla geciriyoruz ama haftaici daraliyorum. Saatlerce telefon TV oyalaniyorum. Oğlumla da ilgilenmiyorum. Icimden hicbir sey yapmak gelmiyor. Su an sadece aglamak istiyorum. Gecici bir durum biliyorum ama ne yapabilirim. Yardım edebilecek kimse var mi? Hergun kendi kendine söz veriyorum toparlanacam birseyler yapacam diye ama adapte olamıyorum. Ailemi ozluyorum. Yolculuk da yapmadigim için evde yalnizlari oynuyorum. Komsuya falan da gitmek gelmiyor icimden hicbie sey hicbir sey yapmak istemiyorum.
Depresyon
- Konbuyu başlatan Umutsuz
- Başlangıç tarihi
Eğt.Dnş.Rümeysa Telli
Editör
Bahsettiğiniz depresif hal, yaşam enerjinizin tükenmiş olması ise, o halde içinizde çocukluğunuzu diriltmek en iyi çözüm olur 
Çamurla oynamaktan, heyecanla arkadaşını kovalamaktan, coşku ile çığlıklar atmaktan keyif alan çocukluk Çocuk ruhunuz ile yapabileceğiniz bir şeyler bulabilir misiniz ki?
Bir de şu var; şu anda hormonlarınızdaki değişimler de ruh halinizi etkiliyordur. Depresif ruh halinden ısrarla kaçmaya çalışmak da depresif hali tetikler. Bırakmak lazım biraz da sanırım. Şu anda vücudunuzdaki değişimlere ayak uydurmaya çalışıyor bedeniniz. Bu uyum sağlama sürecini, sanki dışarıdan izlermiş gibi kendinizi izlemek iyi olabilir. Öylece kendinizi o değişime, o uyum sağlama sürecine bırakmak...
Hani bataklığa saplanan bir araba, çıkmaya çalıştıkça daha da batar ya, depresif ruh hali de öyle sanki. Çıkacağım diye çırpınmak, derinleştirebiliyor. Kabullenip, izleyip, bırakmak lazım kendimizi belki de
Çamurla oynamaktan, heyecanla arkadaşını kovalamaktan, coşku ile çığlıklar atmaktan keyif alan çocukluk Çocuk ruhunuz ile yapabileceğiniz bir şeyler bulabilir misiniz ki?Bir de şu var; şu anda hormonlarınızdaki değişimler de ruh halinizi etkiliyordur. Depresif ruh halinden ısrarla kaçmaya çalışmak da depresif hali tetikler. Bırakmak lazım biraz da sanırım. Şu anda vücudunuzdaki değişimlere ayak uydurmaya çalışıyor bedeniniz. Bu uyum sağlama sürecini, sanki dışarıdan izlermiş gibi kendinizi izlemek iyi olabilir. Öylece kendinizi o değişime, o uyum sağlama sürecine bırakmak...
Hani bataklığa saplanan bir araba, çıkmaya çalıştıkça daha da batar ya, depresif ruh hali de öyle sanki. Çıkacağım diye çırpınmak, derinleştirebiliyor. Kabullenip, izleyip, bırakmak lazım kendimizi belki de